Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Διδακτική ιστορία



Την εποχή που δεν υπήρχανε τεχνικές σχολές για να μάθει ένα παιδί μια τέχνη πήγαινε μαθητευόμενος σ' ένα μάστορα και τον βοηθούσε χωρίς αμοιβή μέχρι να μάθει. Ποιός όμως θα έκρινε ότι είχε μάθει ; Εδώ πολλές φορές οι εκτιμήσεις μαθητού και δάσκαλου ήταν διαφορετικές.

Κάποτε λοιπόν ένας πατέρας πήγε το παιδί του στο γειτονικό χωριό για να μάθει τέχνη σ' έναν γέρο αγγειοπλάστη. Πράγματι το παιδί βοηθούσε τον γέρο να φιάξουνε τον πηλό, να σχηματίσουν τα πήλινα τον τροχό και να τα βάλουνε στον φούρνο. Τότε ήταν  ώρα της ξεκούρασης ώσπου να ψηθούν τα πήλινα που πέρναγε με τις ιστορίες που έλεγε ο γέρος. Μετά σηκωνότανε, άνοιγε την πόρτα του φούρνου, κοίταζε αν είχαν ψηθεί τα πήλινα κι έλεγε στον μικρό " Κάτσε να κάνω ένα τσιγάρο και τα μαζεύουμε" 

Σε κάποιους μήνες ο μικρός θεώρησε πως έμαθε την διαδικασία και επέστρεψε στο χωριό του όπου με την βοήθεια του πατέρα του άνοιξε δικό του εργαστήρι. Εφιαξε πηλό, σχημάτισε τα αγγεία, τα έβαλε στον φούρνο, τα έψησε όση ώρα τα έψηνε ο δάσκαλος, τα έβγαλε και...κρακ-κρακ-κρακ όλα ράγισαν !!
Την άλλη μέρα και την παράλλη τα ίδια, ο πατέρας κατάλαβε πως δεν ήταν τυχαίο και θύμωσε, πήρε τον γιό του και ξαναπήγανε στον μάστορα.
- Τον κορόιδεψες τον γιό μου, του είπε. Δεν του έμαθες σωστά την τέχνη και τα αγγεία σπάνε.
Ο δάσκαλος είπε στον μικρό να φιάξει μόνος του καινούργια πήλινα και να τα φουρνίσει κι έτσι έγινε. Οταν πέρασε η ώρα του ψησίματος ο δάσκαλος άνοιξε το πορτάκι του φούρνου κι έκανε όπως πάντα ένα τσιγάρο. Μετά είπε στον μικρό να βγάλει τα πήλινα έξω. Τα πήλινα βγήκαν όλα τους γερά.
- Βλέπεις είπε στον πατέρα, εγώ σωστά τα δίδαξα, αυτός βιάστηκε να φύγει νομίζοντας πως τα ξέρει όλα.
- Τι θες να πεις ;
- Να, ο μικρός είναι μικρός δεν καπνίζει ακόμα ...
- Κι έπειτα ;
- Να, βιάζεται να βγάλει τα πήλινα έξω απο τον φούρνο κι όπως είναι καυτά κρυώνουν απότομα και ραγίζουν ! Ενώ εγώ αφήνω την πόρτα ανοικτή ώσπου να κάνω το τσιγάρο μου, να κρυώσουν λιγάκι ! 

Ο δάσκαλος ξέρει πότε ο μαθητής είναι έτοιμος, ο μαθητής απλά νομίζει ότι ξέρει.

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Η Ελληνίς του σαββατοκύριακου το 2017

Η Ελληνίς το σάββατο πηγαίνει της βδομάδας
τα ψώνια να προμηθευτεί στα μάρκετ της Ελλάδας
πάει με το αυτοκίνητο αν ξέρει να οδηγάει 
αλλιώς με το σκυλάκι της στον δρόμο περπατάει. 
Μα αν το σκυλί θέλει κακά αμέσως ανεβαίνει
στο πεζοδρόμιο γιατί...να το κακό προσμένει
το ζώο για να αποπατεί πρέπει να μένει ακίνητο
και κίνδυνος να εμφανισθεί αν έρθει αυτοκίνητο !

Δεν είναι μια, δεν είναι δυο, όλες μαζί τα παίρνουν
στα κάγκελα ή όπου βρουν με το λουρί τα δένουν
κι αν ξεχαστούν ψωνίζοντας και τα σκυλιά γαβγίζουν
αδιαφορούν για τα αφτιά των αλλονών που πρήζουν !
"Εχουν κι αυτά δικαίωμα να βγούνε καμιά βόλτα
κι αν απορείς, κτηνίατρο τράβα να βρεις και ρώτα
και το δικό ΜΟΥ το σκυλί, κανέναν σας δεν ενοχλεί
μου τόχουν πει πάρα πολλοί, έχει υπέροχη φωνή ! "
Αυτή με το αυτοκίνητο θα πάει να ψωνίσει
του Αβραάμ τα αγαθά, τίποτε μην της λείψει
κοινωνικό το στάτους κβο, πρέπει να το τηρήσει
και μια φορά τουλάχιστον καρότσι να γεμίσει
κι ύστερα θριαμβευτικά, μπροστά από τις γειτόνισσες
περνά κι αυτές με ζήλεια της πετούν " Πω, πω, πολλά που ψώνισες"
κι αυτή αφου ξεφόρτωσε χωρίς να τις πιστέψει
"ξεχνά" και το καρότσι της πίσω να επιστρέψει.
Ετσι λοιπόν μας φέρονται σήμερα οι Ελληνίδες
και μη μου πεις δεν ήξερες, δεν άκουσες, δεν είδες
κι αν κάποιες είναι εξαίρεση και φέρονται εντάξει
οι πιο πολλές αδιαφορούν για νόμο και για τάξη.