Υπάρχει το μου σαν ηχοποιημένη απόδοση της κραυγής της αγελάδας (μου-γκανάει, λέει ο λαός) υπάρχει και η κτητική αντωνυμία πρώτου προσώπου, να μην τα μπερδεύουμε.
Είναι γνωστή η κτητικότητα των παιδιών που χρησιμοποιούν το μου πολύ συχνά γιατί έτσι αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Με την πάροδο του χρόνου αντιλαμβάνονται το σου, το του/της, το μας και το μου περιορίζεται στα δικά τους πρόσωπα με τα οποία έχουν μια οικειότητα και στα πράγματα που τους ανήκουν.
Με το διαδίκτυο ανοίξαν οι ορίζοντες της επικοινωνίας και αυξήθηκε ο αριθμός των φίλων και των "φίλων" όπου οι δεύτεροι είναι ο διαδικτυακοί του φέισββουκ (*), των οποίων το πλήθος αυξάνει σε αριθμούς που δεν μπορουν εύκολα να συναγωνισθούν οι αριθμοί των πραγματικών φίλων.
Οι πολιτικοί πάντοτε διαστηρούσαν ένα μεγάλον αριθμόν φίλων κι αν δεν θυμότουσαν το όνομα κάποιου τον αποκαλούσαν αγαπητό. Με το φέισββουκ πολλοί θυμήθηκαν πως ο άνθρωπος είναι λέει "πολιτικόν ον" και ξεχύθηκαν να μαζέψουνε "φίλους". Εδώ βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσει κάποιος το όνομα του "φίλου" είναι γραμμένο στην οθόνη αλλά είναι πολύ συχνό να μην τον έχει συναντήσει ποτέ του. Αναπτύσσεται όμως μια οικειότητα λογω της επικοινωνίας απαραίτητη για την διατήρηση της "φιλίας" με ότι αυτή προσφέρει και ο συχνότερος τρόπος ενίσχυσης της είναι με την προσθήκη του μου στην προσφώνηση.
Οταν η Αλίκη τραγουδούσε " Δημήτρη μου, Δημήτρη μου (μου τόκλεισες το σπίτι μου) όλοι ξέραμε πως απευθυνόταν στον Παπαμιχάηλ που τον ξέραμε καλά κι αυτόν, όταν όμως στο φέησμπουκ κάποια/ος προσφωνεί κάποιον "Δημήτρη μου" όχι μόνο εμείς αλλά και αυτή/ος μπορεί να μην τον έχει δει ποτέ τον Δημήτρη Χ. , άσε που μπορεί να μην τον λένε καν Δημήτρη.
Τα μου στα Χάρη μου, Αννα μου και λοιπά μεταξύ αγνώστων -αν δεν αναφέρονται την κραυγή των βοοειδών λόγω εμφάνισης ή συμπεριφοράς- μου φαίνονται εντελώς ανούσια με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως στα ονόματα που αρχίζουν από Νι- όπου η γρήγορη επανάληψη της προσφώνησης προκαλεί αισθητικές ... παρακρούσεις :
Νίτσα μου, Νίτσα μου, Νίτσα μου, Νίτσα μου και
Νίκο μου, Νίκο μου, Νίκο μου, Νίκο μου.
Υπάρχει ακόμα και η κορυφαία προσφώνηση στον ιερέα ονόματι Αριστείδη με το χαϊδευτικό του :
Παπ' Αρη μου !
(*) με το ββ αποδίδεται ο φθόγγος b και με το δδ ο d
