Ο νόμος του εμπορίου

Ο νόμος του εμπορίου επιβάλλει να πουληθεί όλη η παραγωγή. Η παραγωγή δεν είναι όλη ίδιας ποιότητας γιατί τότε δεν έφθανε για όλους, την μπερδεύουν και με σκάρτο πράμα. Σ' ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι εξ ολοκλήρου Α ποιότητας για τους λίγους, τους εκλεκτούς που είναι έξω από τον νόμο του εμπορίου, και μετά όσο αυξάνεται το ποσοστό παραγωγής τόσο μειώνεται το ποσοστό της Α ποιότητας στην κατασκευή. 
Για να δικαιολογηθεί η απορρόφηση και του σκάρτου πράγματος ο νόμος του εμπορίου ανακάλυψε πως δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια αλλά είναι θέμα προσωπικού γούστου, λες και ο γαύρος μπορεί να προτιμηθεί από το μπαρμπούνι χωρίς πλύση εγκεφάλου. Αμα σου πούνε όμως πως έχει περισσότερα ω-λιπαρά από το μπαρμπούνι αρχίζει να σ' αρέσει περισσότερο, τρίβει τα χέρια του ο ιχθυέμπορος κι εσύ βαυκαλίζεσαι πως με το ένα γεύμα γαύρου καταπολέμησες την αρτηριοσκλήρωση.
Ετσι πολλές αξίες άλλαξαν σειρά, οι παλιοί θα θυμούνται πως τα μπλουτζην πριν γίνουν μόδα  ήταν πολύ φθηνότερα από τα κανονικά παντελόνια ενώ μετά-όταν μάθαμε τις μάρκες- έγιναν πολύ ακριβότερα. Στο τέλος βέβαια ήρθαν οι Κινέζοι με την παγκοσμιοποίηση κι όλα τα ρούχα έγιναν αχταρμάς, ο Ζάρρας όμως πρόλαβε να πλουτίσει με τα δικά του "τοπ" κινέζικα.

Ενα άλλο μέσον που χρησιμοποιεί ο νόμος του εμπορίου είναι η αδύνατη μνήμη της μάζας, λογικό αφού με τα χρόνια αλλάζει η σύνθεσή της μάζας. Ηταν μεγάλη μου απορία πως ο λαός που σύσσωμος φώναζε "Μητσοτάκη κάθαρμα" 25 χρόνια αργότερα τον έβγαζε πρωθυπουργό. και μη μου πείτε πως ο Μητσοτάκης ήταν -αναμφισβήτητα- έξυπνος γιατί στις μέρες μας κάποιος που δεν διακρίνεται και τόσο για την εξυπνάδα του, κάποιος με τον οποίον γέλαγε όλη η Ελλάδα και του έστελνε πίτσες στο κανάλι του, κάποιος γραφικός Λεβέντης φιγουράρει σαν αρχηγός κόμματος στο κοινοβούλιο.

Θυμάμαι ακόμα την αλλοτρίωση στα μουσικά γούστα, την εξαφάνιση των καταξιωμένων συνθετών για να δοθεί "χώρος" σε κομματικούς ατάλαντους, τους αδερφούς Κατσιμίχα με τους οποίους γέλαγε κάθε πικραμένος να εκπροσωπούν το ποιοτικό τραγούδι δίπλα στο "έντεχνο", λόγω φωνής, του Νταλάρα και να το καταπίνει ο κόσμος αμάσητο.
Ακόμα και στην διεθνή σκηνή της μουσικής όπου κάθε πρωτοπορία έφερνε και μια κοινωνική μετάλλαξη όπως έγινε με το ροκ εντ ρολ, τα τραγούδια διαμαρτυρίας του Ντύλαν που συνόδευσαν το κίνημα των χίππυς και την αντιπολεμική εκστρατεία στις ΗΠΑ. Η λύση βρέθηκε στην επόμενη μουσική έκρηξη, την πανκ. Δίπλα στους πρωτοπόρους Σεξ Πίστολς βγήκε και μια σειρά από συγκροτήματα που γρατζούναγαν με θόρυβο ώστε η επίδραση του κινήματος να μην επηρεάσει βαθειά την κοινωνία λόγω μουσικής απέχθειας. Ακόμα χειρότερα έγιναν τα πράγματα στην χέβυ μέταλ με συγκροτήματα τύπου Μετάλλικα και Γκανσενρόουζ για τα οποία οι γνήσιοι χεβυμεταλάδες μπορεί και να σε έδερναν μόνο που τα ανέφερες. Και βλέπεις σήμερα φλούφληδες που ποτέ δεν πήρανε χαμπάρι από αυτή την μουσική να ξεθάβουν κομμάτια τους και να κόβουν φλέβα γι αυτά.
Μη χέσω.
Βέβαια και στη μουσική υπήρξε κινεζοποίηση με την ραπ που ισοπέδωσε τα πάντα σαν αντίδοτο σε κάποιες τάσεις που πήγαν να δημιουργηθούν μετά την άλωση και της χέβυμέταλ από συγκροτήματα που προαναφέρθηκαν αλλά αν το ψάξεις λίγο δεν καταλήγεις σ' αυτά, ούτε ψηφίζεις Λεβέντη