Βερνάρδος ο ερημίτης: 50 χρόνια μετά ...

Ο Βερνάρδος ο ερημίτης είναι ένα μαλακόστρακο με σχετικά μεγάλες δαγκάνες, σκληρό θώρακα και μαλακή κοιλιά. Για να αποφύγει τους εχθρούς του που ορέγονται την σάρκα του τρυπώνει μέσα σε άδεια όστρακα κυρίως από πορφύρες. Περπατάει με το σκληρό μέρος του έξω ενώ το μαλακό μεταφέρει το σπίτι του. Μόλις φανεί κίνδυνος εξαφανίζεται μέσα στην φωλιά του. Αν μεγαλώσει πολύ και δεν χωράει ψάχνει για μεγαλύτερο σπίτι παλεύοντας μέχρι θανάτου με πιθανούς αντιζήλους. Είναι το καλύτερο δόλωμα για ψάρια...

Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

50 χρόνια μετά ...

απαιτείται μισή ώρα ελεύθερου χρόνου για να ακούσετε το βίδδεο

Γαμώ τη σου, μ'εκανες
ν' αγαπήσω πάλι τη ζωή
πως θα το αντέξω
να πεθάνω, τώρα ;

50 χρόνια μετά
ακούγοντας τα ίδια τραγούδια
από τους ίδιους ανθρώπους
με την πατίνα του χρόνου
να μην αλλάζει την φωνή
του μόνου λευκού
που τραγούδησε ποτέ
σαν νέγρος

σαν νέγρος