Διδακτική ιστορία

Την εποχή που δεν υπήρχανε τεχνικές σχολές για να μάθει ένα παιδί μια τέχνη πήγαινε μαθητευόμενος σ' ένα μάστορα και τον βοηθούσε χωρίς αμοιβή μέχρι να μάθει. Ποιός όμως θα έκρινε ότι είχε μάθει ; Εδώ πολλές φορές οι εκτιμήσεις μαθητού και δάσκαλου ήταν διαφορετικές.

Κάποτε λοιπόν ένας πατέρας πήγε το παιδί του στο γειτονικό χωριό για να μάθει τέχνη σ' έναν γέρο αγγειοπλάστη. Πράγματι το παιδί βοηθούσε τον γέρο να φιάξουνε τον πηλό, να σχηματίσουν τα πήλινα τον τροχό και να τα βάλουνε στον φούρνο. Τότε ήταν  ώρα της ξεκούρασης ώσπου να ψηθούν τα πήλινα που πέρναγε με τις ιστορίες που έλεγε ο γέρος. Μετά σηκωνότανε, άνοιγε την πόρτα του φούρνου, κοίταζε αν είχαν ψηθεί τα πήλινα κι έλεγε στον μικρό " Κάτσε να κάνω ένα τσιγάρο και τα μαζεύουμε" 

Σε κάποιους μήνες ο μικρός θεώρησε πως έμαθε την διαδικασία και επέστρεψε στο χωριό του όπου με την βοήθεια του πατέρα του άνοιξε δικό του εργαστήρι. Εφιαξε πηλό, σχημάτισε τα αγγεία, τα έβαλε στον φούρνο, τα έψησε όση ώρα τα έψηνε ο δάσκαλος, τα έβγαλε και...κρακ-κρακ-κρακ όλα ράγισαν !!
Την άλλη μέρα και την παράλλη τα ίδια, ο πατέρας κατάλαβε πως δεν ήταν τυχαίο και θύμωσε, πήρε τον γιό του και ξαναπήγανε στον μάστορα.
- Τον κορόιδεψες τον γιό μου, του είπε. Δεν του έμαθες σωστά την τέχνη και τα αγγεία σπάνε.
Ο δάσκαλος είπε στον μικρό να φιάξει μόνος του καινούργια πήλινα και να τα φουρνίσει κι έτσι έγινε. Οταν πέρασε η ώρα του ψησίματος ο δάσκαλος άνοιξε το πορτάκι του φούρνου κι έκανε όπως πάντα ένα τσιγάρο. Μετά είπε στον μικρό να βγάλει τα πήλινα έξω. Τα πήλινα βγήκαν όλα τους γερά.
- Βλέπεις είπε στον πατέρα, εγώ σωστά τα δίδαξα, αυτός βιάστηκε να φύγει νομίζοντας πως τα ξέρει όλα.
- Τι θες να πεις ;
- Να, ο μικρός είναι μικρός δεν καπνίζει ακόμα ...
- Κι έπειτα ;
- Να, βιάζεται να βγάλει τα πήλινα έξω απο τον φούρνο κι όπως είναι καυτά κρυώνουν απότομα και ραγίζουν ! Ενώ εγώ αφήνω την πόρτα ανοικτή ώσπου να κάνω το τσιγάρο μου, να κρυώσουν λιγάκι ! 

Ο δάσκαλος ξέρει πότε ο μαθητής είναι έτοιμος, ο μαθητής απλά νομίζει ότι ξέρει.

Η Ελληνίς του σαββατοκύριακου το 2017

Η Ελληνίς το σάββατο πηγαίνει της βδομάδας
τα ψώνια να προμηθευτεί στα μάρκετ της Ελλάδας
πάει με το αυτοκίνητο αν ξέρει να οδηγάει 
αλλιώς με το σκυλάκι της στον δρόμο περπατάει. 
Μα αν το σκυλί θέλει κακά αμέσως ανεβαίνει
στο πεζοδρόμιο γιατί...να το κακό προσμένει
το ζώο για να αποπατεί πρέπει να μένει ακίνητο
και κίνδυνος να εμφανισθεί αν έρθει αυτοκίνητο !

Δεν είναι μια, δεν είναι δυο, όλες μαζί τα παίρνουν
στα κάγκελα ή όπου βρουν με το λουρί τα δένουν
κι αν ξεχαστούν ψωνίζοντας και τα σκυλιά γαβγίζουν
αδιαφορούν για τα αφτιά των αλλονών που πρήζουν !
"Εχουν κι αυτά δικαίωμα να βγούνε καμιά βόλτα
κι αν απορείς, κτηνίατρο τράβα να βρεις και ρώτα
και το δικό ΜΟΥ το σκυλί, κανέναν σας δεν ενοχλεί
μου τόχουν πει πάρα πολλοί, έχει υπέροχη φωνή ! "

Αυτή με το αυτοκίνητο θα πάει να ψωνίσει
του Αβραάμ τα αγαθά, τίποτε μην της λείψει
κοινωνικό το στάτους κβο, πρέπει να το τηρήσει
και μια φορά τουλάχιστον καρότσι να γεμίσει
κι ύστερα θριαμβευτικά, μπροστά από τις γειτόνισσες
περνά κι αυτές με ζήλεια της πετούν " Πω, πω, πολλά που ψώνισες"
κι αυτή αφου ξεφόρτωσε χωρίς να τις πιστέψει
"ξεχνά" και το καρότσι της πίσω να επιστρέψει.

Ετσι λοιπόν μας φέρονται σήμερα οι Ελληνίδες
και μη μου πεις δεν ήξερες, δεν άκουσες, δεν είδες
κι αν κάποιες είναι εξαίρεση και φέρονται εντάξει
οι πιο πολλές αδιαφορούν για νόμο και για τάξη.

Της Αγίας Παρασκευής !

Της Αγίας Παρασκευής σήμερα, μεγάλη η χάρη της μια  που μένω Αγ. Παρασκευής 13 κι αν σκέφτεστε πως ο μήνας έχει 26 σήμερα να λάβετε υπ' όψιν την παροιμία που λέει απ' όσα ακούτε να πιστεύετε τα μισά !!

Ξεκινάω λοιπόν το φωτογραφικό οδοιπορικό μου, της ημέρας ένεκεν.. και για αρχή...στην Ελλάδα ζούμε, αν έγραφαν " Επιβάλλεται το παρκάρισμα εδώ" ίσως είχαν καλύτερα αποτελέσματα !!

Πρώτη στάση στην αρχαιότερη εκκλησία της πόλης με το ηλιακό ρολόι... η εκκλησία στολισμένη αλλά εδώ η ώρα δεν είναι θερινή...

Μετά ο άναμα των κεριών και το τροπάριο της Αγίας Παρασκευής πήρα το καντούνι της που οδηγεί στην παραλία...

τα φαινόμενα απατούν, το φως ξεχάστηκε αναμένο από το βράδυ και η ταμπέλλα δεν έχει σχέση με κάτι ανάλογες από...αρτίστες !

Ασε που η γάτα φυλάει Θερμοπύλες !!

και η κατάληξη, καφεδάκι με θέα το λιμάνι και την πόλη. Χρόνια πολλά  σε όσες κι όσους γιορτάζουν και του χρόνου με υγεία !!

                            

Της Τσικνοπέμπτης κι όχι μόνο...

Έτυχε φέτος η Τσικνοπέμπτη να είναι ποδοσφαιρική, δηλαδή το βράδυ να έχουν ο ΟΣΦΠ στις 8  κι ο ΠΑΟΚ στις 10 ευρωπαϊκά παιχνίδια και σαν πιστός οπαδός του ΠΑΟΚ κατά τις 9.30 πήγα στην καφετέρια με την δορυφορική να  το παρακολουθήσω. Ακόμα έπαιζε ο ΟΣΦΠ και η καφετέρια  ήταν γεμάτη από στενοχωρημένους οπαδούς μια που δεν κέρδιζε. Βρέθηκα στο πατάρι και βρήκα ένα τραπεζάκι δίπλα  σε μια παρέα τεσσάρων νεαρών και ενός σαραντάρη που το έπαιζε αρχηγός :
- Μην ανησυχείτε όπου νάναι θάρθει και το γκολ... και στα δύο ταμπλό !
-Ο,τι πεις, "δάσκαλε"...να δούμε.
- Μη με υποβιβάζεις ρε...εγώ είμαι από καθηγητής και πάνω στο ποδόσφαιρο και τις γυναίκες !

Αδύνατος, μελαχροινός σγουρομάλλης με μουστάκι ποντικοουρά - Μπιθικότση στάιλ- στην ουσία αδιαφορούσε για το ματς και το μάτι του παρακολουθούσε τις λαγόνες της σερβιτόρας που ανεβοκατέβαινε τις σκάλες με τις παραγγελίες των πελατών. Εικοσάρα χαμογελαστή, νταρντάνα με γλυκό πρόσωπο, πολύ μαλλί και πιασσάρικο σώμα, τυπική περίπτωση για να αφήσεις γενναίο πουρμπουάρ.

Η παρέα του "δάσκαλου" ψιλοέβριζε που δεν έμπαινε γκολ κι ο δάσκαλος τόχε ρίξει στο παραγάδι με την σερβιτόρα όποτε πέρναγε.
- Για σένα και διακοπές στην Αίγινα !
- Η ωραιότερη γυναίκα που είδα στη ζωή μου! 
και άλλα όμορφα.
Η μικρή τα ανεχότανε, δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς στο τραπέζι του "δάσκαλου" υπήρχε ανοιγμένο μπουκάλι ουίσκι - πρώτη φορά το είδα σε καφετέρια- και κάτι θλιβεροί μεζέδες, ολίγη από τοστ και τοματοελιές. Γκολ δεν έμπαινε κι ο "δάσκαλος" έλεγε ιστορίες πως είχε ρίξει τις ωραιότερες και πιο δύσκολες γκόμενες. Μόνο ένας τον άκουγε, οι άλλοι ήταν καρφωμένοι στην οθόνη.
- Δεν την βλέπω να πέφτει, του είπε ο ένας
- Νωρίς είναι ακόμη, απεκρίθη ο "δάσκαλος".
- Οχι ρε πούστη μου, ανέκραξαν οι υπόλοιποι βλέποντας την κόκκινη κάρτα που εισέπραξε ένας ποδοσφαιριστής του θρύλου. Αντε τώρα να κερδίσεις...
Την φώναξε για λογαριασμό και πρέπει να της άφησε καλό φιλοδώρημα αλλά πέρα από κάποιες κοινοτυπίες η κοπέλλα δεν φάνηκε να έχει όρεξη για περισσότερα.
Το ματς δυσκόλεψε, οι οπαδοί έβριζαν τον διαιτητή με κάθε σφύριγμα και η σερβιτόρα ήρθε να μου φέρει τον καφέ μου. 
Ευκαιρίας δοθείσης ο "δάσκαλός" δεν κρατήθηκε
- Το ονοματάκι σου, κούκλα μου ;
- Τέτια
- Τι τέτοια ;
- Τέτοια κι αλλιώτικα του πέταξε φεύγοντας.
- "Δάσκαλε" ρεζίλι μας έκανες, δεν μας ρώταγες που το ξέραμε ; Τέτια την λένε !
- Δεν σε βλέπω σε φόρμα απόψε του είπε ένας άλλος. Απογοητευμένος από το παιχνίδι του ΟΣΦΠ, έστρεψε το ενδιαφέρον του στα γκομενικά
- Μέχρι να φύγουμε θάχω κλείσει ραντεβού επέμενε ο γόης.
Στην ώρα η κοπέλλα επανήλθε με πέντε σφηνάκια λέγοντας
- Προσφορά του καταστήματος.
Οι πιτσιρικάδες ξεκίνησαν να πιούνε
- Αλτ, φώναξε ο "δάσκαλος" δε θα τα πιούμε αν δεν πιείς και συ, είπε στην κοπέλλα
- Μα...
- Αλλιώς πάρτα πίσω !
Η κοπέλλα κατέβηκε και ξαναγύρισε με το σφηνάκι της στο χέρι. ο αφεντικός δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τον πελάτη που άνοιξε μπουκάλι.
- Ελα στην υγειά μας, την έβαλε να τσουγκρίσει με όλους και μόλις τα ήπιανε της ζήτησε τηλέφωνο.
- Δεν έχω
- Ελα ! και πως σε βρίσκουνε ;
- Λογω τιμής δεν έχω, επικοινωνώ με το φέησμπουκ
- Πως θα σε βρω εκεί ;
- Ψάξε !
- Πως να σε ψάξω ; δώσε μου μια φωτογραφία σου!
- Τι την θες;
- Να με βοηθήσει στο ψάξιμο. Και μετά θα την κορνιζάρω στο γραφείο μου να σε έχω σαν ...
- Εικόνισμα ; Μήπως προτιμάς να είμαι γυμνή ;
- Αν έχεις, ακόμα καλύτερα...
- Αμέσως! 
Τα χέρια της έπιασαν το τσαντάκι της κι ο "δάσκαλος" έρριξε μια θριαμβευτική ματιά στους πιτσιρικάδες που μείνανε έκπληκτοι. 
Η κοπέλλα το άνοιξε, έβγαλε μια φωτογραφία και του την έδωσε.
- Είναι από τα βαφτίσια μου. Βαστάω μερικές για φορτικούς σαν και σένα!
Σκάσανε στα γέλια οι πιτσιρικάδες, πάνω στην ώρα το ματς τελείωσε χωρίς γκολ κι ο "δάσκαλος" την έκανε με πλάγια βηματάκια...
Σε λίγο άρχιζε το ματς του ΠΑΟΚ.

Παντοφλίτσες !!

Κάθε τόσο έβαζε στα φαγητά μια δική του πινελιά. Στηριζόμενος στο γεγονός πως τα καλά υλικά δεν μπορεί παρά να δώσουν καλό φαγητό αντί να ακολουθεί τις τετριμένες συμβουλές των απανταχού μαγείρων  όπως φρεσκοκμένο πιπέρι, σκόρδο χωρίς την "νουρίτσα" του και τέτοια ξεκίνησε να φτιάχνει τα φαγητά όπως τα θυμόταν και τα φανταζόταν. Γιατί δεν θυμότανε να μην του άρεσαν τα φαγητά της μάνας του που δεν φρεσκόκοβε το πιπέρι ή που δεν πέταγε την πράσινη ουρά από το σκόρδο, μόνο το χρώμα θα μπορούσε να χαλάσει, όχι τη γεύση.
Σαν προσωπική του πινελιά του άρεσε και να αλλάζει ελαφρά τα ονόματα των φαγητών, περίπου όπως κάνουν με τα μοντέλα οι γιαπωνέζικες-κυρίως- εταιρίες αυτοκινήτων. 
Ετσι έφτασε στις μελιτζάνες παντοφλίτσες !!

Η φωτό δεν είναι από γεμάτο ταψί σαν μια απόδειξη πως το φαγητό τρώγεται και δεν βλέπεται μονάχα...

Τα υλικά (για ένα ταψί 35εκ.)

5 μελιτζάνες μακρόστενες
4 ντομάτες για σάλτσα
3 σκελίδες σκόρδο
500 γρ. κιμά από χοιρινό
3 αυγά
2 κουταλιές της σούπας τριμένο πεκορίνο ή κεφαλογραβιέρα
λίγη φέτα τυρί  ( 100 γρ.)
3 φρυγανιές μικρού σχήματος

λάδι, αλάτι, πιπέρι, ξερή καφτερή πιπεριά τριμμένη

Η εκτέλεση (παίρνει περίπου μια ώρα )

Με τον αποφλοιωτή (πίλερ στα...ελληνικά ! ) γυμνώνουμε τις μελιτζάνες, τις χωρίζουμε στα δύο κατα μήκος, τις αλείφουμε λάδι με το πινέλο και τις ψήνουμε ελαφρά στον φούρνο ή στην σχάρα.
Συγχρόνως ρίχνουμε στο μπλέντερ τις τρεις ντομάτες και το σκόρδο, κτυπάμε και χύνουμε το υγρό σ' ένα μεγάλο τηγάνι. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, μπούκοβο, λάδι και τηγανίζουμε ελαφρά τον κιμά.
Κτυπάμε στο μπλέντερ την τέταρτη ντομάτα και τον χυμό της τον ρίχνουμε για υγρά στο ταψί μαζί με ελάχιστο λάδι.
Μ ένα κουταλάκι αφαιρούμε λίγο από το κέντρο του κάθε κομματιού μελιτζάνας και το ρίχνουμε κι αυτό στο ταψί. Στο κάθε κομμάτι μελιτζάνας βάζουμε τον κυμά μαζί με μια λεπτή φέτα από τυρί φέτα. Δεν προσέχουμε μήπως μας πέσει κάτι κάτω από την μελιτζάνα, αντίθετα, αυτά που πέφτουν δίνουν νοστιμιά στην σάλτσα του !
Σ' ένα μπόλ ή ένα βαθύ πιάτο κτυπάμε τα αυγά μαζί με την τριμμένη πιπεριά και το πεκορίνο. Προκύπτει μια παχύρρευστη σάλτσα την οποία απλώνουμε πάνω σε κάθε κομμάτι μελιτζάνας.
Ψήνουμε στους 220 για 20 περίπου λεπτά.

Συνοδεύεται από ζυμωτό ψωμί, πράσινη σαλάτα κι ένα καλό κόκκινο κρασί. Ας είναι και ροζέ. Καλό όμως !