Το 2014

Κατά την συνηθισμένη αριθμητική ανάλυση έχουμε τους εξής τρόπους που σχηματίζεται ο αριθμός της φετεινής χρονιάς :

2014 = 2 x 19 x 53 
(σε γινόμενο πρώτων παραγόντων) 

ή
2014 = 2 x 1007
ή
2014 = 19 x 106
ή
2014 = 53 x 38

Αν τώρα σας λένε κάτι αυτοί οι αριθμοί είναι προσωπικό σας θέμα ( και πρόβλημα ). Βέβαια οι αριθμοί 1, 2 και 4 έχουν την σημασία τους την οποίαν ασφαλώς θα γνωρίζετε από τους αριθμομυθομανείς που ασχολούνται μαζί τους από την αρχαιότητα (μονάδα= θεός το δύο- ζευγάρι, το τέσσερα τετρακτύς κ.τ.λ. ), για το 0  μόνο φρέσκα πράγματα θα βρείτε γιατί σαν αριθμός το μηδέν εφευρέθηκε περί το 1000 μ.Χ.

Για τους αριθμούς 19, 38, 53, 106 και 1007 αποτανθείτε στους ειδικούς αριθμολάγνους

Ενας  άλλος τρόπος που σχηματίζεται το 2014 είναι από άσπρα αμύγδαλα στην βασιλόπιττα, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία.

Προβλέψεις δεν θα ήθελα να κάνω ας ευχηθώ μ΄ολη την δύναμη της καρδιάς μου τα καλύτερα για όλους σας .

Η γυφτοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου

 Η φωτό από το google ως συνήθως

Η γυφτοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου είναι ολοφάνερη πλέον όχι μόνο στις ανώτερες βαθμίδες της με τις οποίες ασχολούνται τα ΜΜΕ αλλά και στον τελευταίο υπάλληλο της κρατικής μηχανής που κοιτάζει πως μπορεί να αρπάξει οτιδήποτε πριν την  επερχόμενη κατάρρευση, μέχρι και τα στυλό αρπάζουνε τώρα, όχι μόνο τα Α4 χαρτιά...
Την ώρα που στις εφημερίδες και τα κανάλια πρωταγωνιστούν ο Λιάπης, ο Τομπούλογλου, ο Βενιζέλος και οι λοιποί συγγενείς, οι δηλώσεις των Σαμαρά-Στουρνάρα και των άλλων αστέρων της οικονομομπουρδολογίας για το τι χρειάζεται η χώρα θεωρούνται ... φυσιολογικές : Ανάπτυξη !
Η εύγλωττη σιωπή του Τσίπρα και των λοιπών αντιπολιτευομένων δυνάμεων λέει πολλά : νομικά η σιωπή είναι συγκατάθεση!
Και φυσικά πριν εξετάσουν αν πραγματικά χρειαζόμαστε...ανάπτυξη περνάνε στο επόμενο στάδιο: πως θα την πετύχουμε την ρημάδα την ανάπτυξη, αυτό λέγεται ...πολιτική !  Ελα μου ντε!!
Ας εξετάσουμε στα γρήγορα την περιβόητη ανάπτυξη που χρειαζόμαστε, κατά τις σοφές μας κεφαλές, στους τομείς που υπάρχουν στην χώρα :
Στον αγροτικό τομέα δεν νομίζω πως υπάρχουν σοβαρά περιθώρια,  ήδη γη και θάλασσα παρουσιάζουν σημεία "κόπωσης" από την υπερεκμετάλλευση των πόρων.
Στον βιομηχανικό τομέα είναι τουλάχιστον ανέκδοτο να συναγωνισθείς τις πολυπληθυσμιακές χώρες της Ασίας στο ημερομίσθιο για την ελαφριά μορφή της, η βαριά βιομηχανία δεν υπάρχει εδώ.
Στον τουριστικό τομέα θα θυμίσω ότι φέτος πιάσαμε κορυφή σε πληρότητα αλλά δεν σωθήκαμε, ούτε μπορούμε να σηκώσουμε τις τιμές γιατί καραδοκούν κι άλλες χώρες ανταγωνιστικές κι ας μην ξεχνάμε πως οι μισοί άνθρωποι στον κόσμο δεν πηγαίνουν δεύτερη φορά στο ίδιο μέρος.

Ξέρω πως δεν θα μου απαντήσει ο πρωθυπουργός, όχι γιατί δεν με καταδέχεται αλλά γιατί δεν θα έχει τι να πει. Για τον ίδιο λόγο δεν τον ρωτάνε τα άλλα κόμματα μέσα στην βουλή :

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ κ. ΣΑΜΑΡΑ ;
συγκεκριμμένα πράγματα, όχι αερολογίες !

Μήπως εννοείται την παγκόσμια πρωτοτυπία να φορολογείται κάτι που δεν αποφέρει κέρδος, όπως η κατοχή του οικοπέδου ; 
Αυτό είναι ανάπτυξη ή μήπως η περαιτέρω -έμμεση τώρα- μισθολογική αφαίμαξη ; Θα έλεγα την καταλήστευση των ταμείων αλλά σε πρόλαβαν οι προηγούμενοι.
Ας σοβαρευθούμε λιγάκι. Χωρίς τις μπούρδες περί ανάπτυξης σε συνθήκες πραγματικής οικονομίας τίποτε δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά στα τελευταία είκοσι χρόνια, οι εισαγωγές είναι περίπου 10%  μεγαλύτερες των εξαγωγών. Το κενό αυτό εξισορροπούσε  προ ευρώ ο πληθωρισμός με αποτέλεσμα να έχουμε ακριβά αυτοκίνητα και τηλεοράσεις  αλλά υποφερτό επίπεδο διαβίωσης με τα ελληνικά προϊόντα. Τα πρώτα χρόνια της νομισματικής ένωσης αυτό το έλλειμμα καλυπτότανε με τα πακέττα στήριξης τα οποία ναι μεν δεν αξιοποίηθηκαν αλλά δεν θα έλυναν το πρόβλημα, απλά θα καθυστερούσανε την κρίση όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αντιμετωπίζουν σε μικρότερο βαθμό το ίδιο πρόβλημα με την Ελλάδα, δηλαδή την ροή των ευρώ προς την Γερμανία με αποτέλεσμα τα άδεια ταμεία μια που δεν μπορούμε να κόψουμε πληθωριστικό νόμισμα . Εχουμε βέβαια τώρα φτηνά αυτοκίνητα και τηλεοράσεις προς μεγάλη ικανοποίηση των χωρών που τα παράγουν αλλά το μεροδούλι δεν φτάνει πια για το μεροφάϊ.
Νομίζετε πως αυτό θα το αντιμετωπίσει η ανάπτυξη ;  
Μπορεί να το πιστεύει ο Τσίπρας που δήλωσε την πίστη του στο ευρώ την πρώτη μέρα που ο Σύριζα έγινε κόμμα από...συνασπισμός -ουδεμία σχέση με τον γνωστό Μανωλιό και το βρακί του- αλλά δεν το πιστεύει πια ο κατώτερος υπάλληλος των δημοσίων υπηρεσιών που βλέπει στα πλαίσια της...ανάπτυξης να μην υπάρχει χαρτί καθαριότητας στις τουαλέττες, να μην λειτουργούν τα φωτοτυπικά  και κοιτάζει κι αυτός να διαγουμίσει ότι του είναι πρόσφορο. Γιατί λογω θέσης έχει ήδη αντιληφθεί πως η γυφτοποίηση  φαίνεται μεν πρώτα στα κατώτερα στρώματα αλλά ξεκινά από τα ανώτερα  και παίρνει τα μέτρα του. 

Δεν έχει δώρα, καρδιά μου

 

 

Σαν άκουσε τα τύμπανα να πλησιάζουν

τις τσέπες έψαξε ασυναίσθητα

 

Δεν είχε πια δώρα να  δώσει

παρά αισθήματα γραμμένα σε χαρτί,

σ' ένα χαρτί καμένο

στο εικοσιένα της ζωής

και μια φωνή να συνοδεύει

ως πέρα τον αντίλαλό τους.

 

Ο Αμερικάνος

Well, you're sitting back 

In your rose pink Cadillac

Making bets on Kentucky Derby Day

Αμερικάνος ήταν το παρατσούκλι που πήρε αβίαστα όταν αποφάσισε, στα 55 του, να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη από την Νέα Υόρκη όπου πήγε πιτσιρικάς, σκάρτα είκοσι παρατώντας εδώ σπουδές και οικογένεια.
Μαθημένος σε άλλον τρόπο ζωής χρησιμοποιούσε πολλές φορές την φράση "εσείς οι Ελληνες" θέλοντας να τονίσει την διαφορά νοοτροπίας και όχι την φυλετική. Εκδήλωνε αρκετές φορές αυτή την ειδοποιό διαφορά όταν έψαχνε στο τηλέφωνο ή δια ζώσης τον υπεύθυνο για κάποιες από τις συνηθισμένες τρελλές αποφάσεις των κρατούντων που φυσικά είχαν συχνά σαν αποτέλεσμα την απόσυρση ή την αδράνεια ή και ακόμα το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα όπως π.χ. το κίνητρο της εθελουσίας εξόδου των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ που επιβάρυνε σημαντικά το Δημόσιο αντί να το ελαφρύνει.
"Πρέπει να επιστρέψουν τα λεφτά αυτοί που τα πήραν αλλιώς δεν θα μπορέσετε να ορθοποδήσετε", έλεγε, "αν δεν τα πάρεις από αυτούς που ευνοήθηκαν παράλογα, δεν πρόκειται να υπάρξει αποδοχή στα μέτρα που πάρθηκαν για την κρίση, ο καθένας θα ζητάει εξαίρεση και με το δίκιο του και στο τέλος θα γίνει μια τρύπα στο νερό".
Με το ίδιο σκεπτικό αντιμετώπιζε  τα προβλήματα με τους γείτονες παραμένοντας μοναχικός αφού κανένας δεν σκεπτότανε το κοινό καλό αλλά μοναχά την πάρτη του. Σιγά-σιγά συνήθισε στην μοναξιά του αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις πάλι μοναξιά αισθανότανε με όποιον κι αν συζήταγε. Μόνο με τους παλιούς συμμαθητές του -που ήξερε τον χαρακτήρα τους- συντηρούσε έναν διάλογο, τις περισσότερες φορές  τηλεφωνικό και στο επίπεδο της τότε ηλικίας, ήταν από τα λίγα πράγματα που τον έκαναν να χαμογελά.
Λιγόλογος ποτέ δεν εξιστορούσε τι έκανε στην Νέα Υόρκη  εκτός από το ότι παντρεύτηκε, χώρισε και δεν έκανε παιδιά, βασικός λόγος για την πρώϊμη επιστροφή του. Τα εν Ελλάδι ενδιαφέροντα του ήταν -εκτός από την πολιτική- η γατούλα του και ο τζόγος και συγκεκριμμένα ο ιππόδρομος. Συνηθισμένος στην καθημερινή ιπποδρομιακή εφημερίδα της Αμερικής με την οποίαν μπορούσε να περάσει ολόκληρη την μέρα του μελετώντας, αναζητούσε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα όπου μόνο κάτι θλιβερά περιοδικά κυκλοφορούσαν- όσο μεγαλύτερη η κυκλοφορία τους, τόσο περισσότερο παραπληροφορούν τον κόσμο, ίδια με τις πολιτικές σας εφημερίδες, έλεγε. Σαν ασκήσεις μνημονικού προσπαθούσε μέσω των γενεαλογικών στοιχείων να αναλύσει τις ελληνικές κούρσες στην αρχή, μετά παρακολουθώντας τις συστηματικά άρχισε να σχηματίζει την δική του άποψη. Δεν ήταν φιλοχρήματος για να τον ενδιαφέρει το κέρδος, αλλά έβλεπε το παιχνίδι του σαν προσωπικό στοίχημα, τρελλαινόταν όταν έχανε. Με το ίδιο σκεπτικό παρακολουθούσε τις διεθνείς μεγάλες ιπποδρομίες και φυσικά πάνω από όλα τις κούρσες του Τριπλ Κράουν. Οπως πολύς κόσμος απογοητευότανε που εδώ και τόσα χρόνια δεν βρισκότανε ένα άλογο να το κατακτήσει. 
Πολύ μικρότερο ήταν το ενδιαφέρον του για το ποδόσφαιρο, αν και έπαιζε καλή μπαλίτσα μικρός.
Ετσι πέρναγε ο καιρός μέχρι που κάποτε τα τηλεφωνήματά του αραίωσαν πολύ, κι ο ίδιος δεν σήκωνε το ακουστικό. Κάποιος από τους ελάχιστους συνομιλητές του ενημέρωσε την αστυνομία. Τον βρήκαν σπίτι του νεκρό από καρδιά.

Καλή του ώρα

++

Ειδοποιός διαφορά

Είδα χθες το ματς ΠΑΟΚ-Απόλλων, αυτό που ήρθε 0-0 και ... ξανάνιωσα ! Ναι, πέρα από τη στιγμιαία στενοχώρια νόμισα πως ήμουνα στα χρόνια του 70 κι έβλεπα έναν ΠΑΟΚ να φτιάχνει 30 τελικές, να παίζει μπαλάρα, να σπάει το τείχος της άμυνας και ... να μην βάζει γκολ. Ακριβώς σαν την ομάδα του Κούδα, αυτή που πήρε μόνο τρεις τίτλους αντί για δεκατρεις.
Κι όπως τότε αντίπαλος όχι η ομάδα αλλά  ο πρόεδρος του ΟΣΦΠ αλλά με μια διαφορά τότε γραφότανε με γιώτα, τώρα γράφεται με ήτα...

 εφοπλιστής

εφοπληστής

Τεράστια η διαφορά τους. Ο ένας έβαζε λεφτά στο ποδόσφαιρο, δεν δίστασε να δώσει  πριμ ακόμα και στους παίκτες του ΠΑΟ για την πορεία τους στο Γουέμπλεϋ κι ο άλλος βγάζει ουσιαστικά κέρδος από το ποδόσφαιρο προσποριζόμενος τα λεφτά από το τσάμπιονςλιγκ, την συμμετοχή στο οποίο εξασφαλίζει με μαφιόζικες μεθόδους. Και επί Γουλανδρή υπήρχε πίεση στους διαιτητές αλλά με μέτρο, δεν ξεφτίλιζαν το άθλημα όπως σήμερα με αποτέλεσμα ακόμα κι ο πρωταθλητής να παίζει σε μισοάδειο γήπεδο. 

Και το κυριότερο, όταν ο Γουλανδρής κατάλαβε που πηγαίνανε τα λεφτά που έδινε για να κερδίζει ο Ολυμπιακός, μετά από εκείνο το περιβόητο ματς με την Αντερλεχτ (*)στην Πάτρα, τους έφτυσε και δεν ξαναασχολήθηκε με την βρώμα που απομυζούσε τον ΟΣΦΠ.

Ενώ αντίθετα σήμερα δοξάζεται το ραμολιμέντο που βγαίνει μετά από κάθε διαιτητικό όργιο υπέρ του ΟΣΦΠ να μας πει πως ευνοείται ο...ΠΑΟΚ !!

η μία όψη

η άλλη όψη

Το τελευταίο κρεσσέντο του εν λόγω κατάφερε να τρομοκρατήσει τους διαιτητές που τρέμουν να μη χάσουν την παχυλότατη αμοιβή τους - περισσότερα από δυο χιλιάρικα το ματς-  ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια δικαίου η μάλλον του δικαίου που ισχύει στον κόσμο των ζώων.

Ισως όμως επειδή έγινε παραμονές του αγώνα με την Αντερλεχτ -πάλι- να σηματοδοτήσει το τέλος μιας μαύρης (και όχι ερυθρόλευκης) για το ποδόσφαιρο, εποχής.

(*) Για τους νεώτερους η ιστορία έχει ως εξής : Την περίοδο 74-75 το πρώτο ματς στο Βέλγιο μεταξύ Αντρλεχτ και Ολυμπιακού έληξε 5-1, άδικο για τον ΟΣΦΠ βάσει εμφάνισης. Οντας τότε νωπή η ανατροπή του 4-1 του Ερυθρού Αστέρα από τον ΠΑΟ με 3-0, σκέφτηκαν και οι ερυθρόλευκοι το 4-0 στο γήπεδο της Πάτρας όπου θα παιζόταν η ρεβάνς λόγω τιμωρίας του γηπέδου του ΟΣΦΠ. Μέσα στα "πλάνα" ήταν κι ο Ούγγρος διαιτητής Παλοτάϊ αλλά το "δέμα" δεν έφτασε σ' αυτόν κάπου "σκάλωσε" στα γρανάζια της διοίκησης κι έφτασε μόνο -λένε οι κακές γλώσσες- ένα ρολόϊ. Ο διαιτητής έσπρωξε τον Ολυμπιακό μέχρι το 3-0 και εν συνεχεία τον έσφαξε στερώντας του το 4ο γκολ με όλους τους τρόπους. Εξαλλος ο Γουλανδρής εγκατέλειψε το ίδιο βράδυ την προεδρία και δεν ξαναπάτησε όσο ζούσε σε αγώνα του ΟΣΦΠ.

Η κρίση της κρίσης

Η εποχή που η φράση "μη φας, έχουμε γλάρο" μπορεί να γίνει πραγματικότητα πλησιάζει ταχύτερα ίσως απ' ότι νομίζουμε. Φίλε Ιωνάθαν, από μένα δεν κινδυνεύεις αλλά πρόσεχε που πηγαίνεις να ξεκουραστείς.

Βαδίζοντας πια για τον πέμπτο χρόνο η κρίση έγινε κομμάτι της ζωής μας. Η ανεργία, η φτώχεια, η κατήφεια έγιναν μέρος της καθημερινότητας ακόμα και στις ευγενείς συνοικίες που η κρίση δεν ακουμπούσε πρώτα.  Αμα εξαντλήσεις τα σκουπίδια των συνοικιών της πόλης λογικά αρχίζεις να ψαχουλεύεις τα απορρίματα των βορείων και νοτίων προαστίων γιατί στις φτωχοσυνοικίες δεν περισσεύει πια το ευρώ για μπύρα ή κόκα-κόλα άρα δεν θα βρεις αλουμινένιο κουτάκι για σερμαγιά...
Με τον φετεινό χειμώνα όμως τα πράγματα σφίξανε. Μια δεύτερη γενιά ρακοσυλλεκτών εμφανίσθηκε που πλέον ψάχνει τα ψαγμένα από άλλους σκουπίδια χωρίς να αναζητά τον πρωτογενή στόχο του χαρτίου και του μετάλλου για την ανακύκλωση. 
Τι ψάχνει ;
Ο,τι μπορεί να χωρέσει το μυαλό, τα πάντα, γιατί απλά δεν έχει ΤΙΠΟΤΕ !
Κουρέλια για να φορέσει ή να σκεπαστεί το βράδυ, πεταμένα πιάτα και ποτήρια, ένα πλαστικό για να μη βρέχεται κι ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους κι η φαντασία του ανθρώπου. Ξεχωρίζουν από τους άλλους ρακοσυλλέκτες γιατί δεν ψάχνουν μέσα στον κάδο αλλά βγάζουν τις σακούλες έξω, τις ψαχουλεύουν ξεσκίζοντας τις και τις παρατάνε.αδιαφορώντας για τις συνέπειες- λεπτομέρειες στο δράμα τους.

Είναι η κρίση της κρίσης...