Κι αν ο αέρας φυσά...

                                                                                                                                               

Κάθε που χαράζει πάω στο παράθυρό μου και πέρνω τα σημάδια του καιρου. Ενα συννεφάκι πάνω από τον Παρνασσό σημαίνει μελτεμάκι κατά τις εννιά, ένα συννεφάκι στην Γκιώνα θα φέρει μαΐστρο το μεσημέρι... Μερικέςφορές- όπως σήμερα- δεν χρειάζονται σημάδια, ο αέρας είναι ήδη στρωμένος, δεν έχει ψάρεμα ούτε την απόλαυση της ανατολής μέσα απ' την
βάρκα, μόνο αδράνεια Την θέλει όμως τούτη την ξεκούραση το κορμί, να ισιάσουν οι μέσες και να τινάξουν την υγρασία τα γόνατα. Κι όταν δεν δουλεύειτο κορμί, δουλεύει το μυαλό, και τα δυο μαζί είναι δύσκολο στα -ηντα, αν το ξέρανε πολιτικοί και πρώην πρωθυπουργοί θα κάνανε λιγότερο τζόγγιν.

Ανεμοι λοιπόν και ανεμολόγιον με νέες ονομασίες τι οι
παλιές ξεχάστηκαν και σκόνη τις σκεπάζει :

*από την ποιηματοποίηση 

Ανεμολόγιον

Εικόνα από την προμετωπίδα του Γιάννη Τσαρούχη για την ποιητική συλλογή "Προσανατολισμοί" του Οδυσσέα Ελύτη
 Κι αν ο αέρας φυσά
τη μνήμη μας δεν ξεσκονίζει
ο Απηλιώτης χάθηκε
το ίδιο και ο Λίβας,
λέξεις καινούργιες, πρόσφορες
ανέβηκαν στα χείλη
όπως Λεβάντες και Γαρμπής
και τις παλιές τις διώξαν.

Πουνέντες πια ο Ζέφυρος
κι ο Σκίρωνας, Μαΐστρος
ποιός να θυμάται τον Νοτιά
Οστρια πια τον λένε .
Ο Εύρος, Σιρόκος έγινε
κι ο Μέσης τώρα, Γραίγος
έτσι τον λέγαν οι Ιταλοί
γιατί από μας ερχόταν



Σαν του Νοτιά του έφαγε
η Οστρια την θέση
μόνος του πια, κυρίαρχος
ο αέρας του πελάγου
μοιράζεται το όνομα
με το ιταλικό του :
όταν φυσάει ο Βοριάς
τον λεν και Τραμοντάνα