Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Γευσιγνωσίες υψηλού επιπέδου

Πετροσωλήνες ή βελάκια



Μάλλον το πιο νόστιμο οστρακοειδές, το μόνο που συγκρίνεται στη γεύση μαζί του είναι το δυσεύρετο μικρό μαύρο κτένι.
Θα το βρείτε μόνοι σας αν ξέρετε πως ή στην ψαραγορά προς 22 ευρώ το κιλό, την τελευταία φορά που τα είδα εκεί.
Φυσικά πριν από χρόνια δεν πουλιότουσαν, πρώτα βγήκε η απαγόρευση αλιείας τους και μετά-ως εκ θαύματος- εμφανίσθηκαν στην αγορά. Αυτή η απαγόρευση με κάνει να μην γράψω πως τα πιάνει κανείς, είναι αστείο βέβαια να νομίζει κάποιος πως μπορεί να αστυνομεύσει όλες τις παραλίες ώστε να αποφευχθεί η συλλογή τους. Αυτοί οι νόμοι κρύβουν συνήθως άκαμπτη γερμανοθρεμμένη μαλακία- υπάρχει και αντίστοιχη γερμανική πρόταση για απαγόρευση της αλιείας στα πέντε μίλια από τις ακτές, πρακτικά παντού για την Ελλάδα- οι άνθρωποι νομίζουν πως παντού οι ακτές έχουν τα δικά τους χάλια.
Οταν ποτέ καταλάβουν την νοοτροπία του Ελληνα ίσως διαθέσουν περισσότερα χρήματα για την παιδεία, είναι πιο αποτελεσματική στην προστασία του περιβάλλοντος από την αστυνόμευση και διαρκεί φια μια ζωή και όχι όσο η βάρδια του επιτηρούντος.
Αφού λοιπόν δεν ξέρετε να τα βγάλετε...μπορείτε ν τα αγοράσετε. πουλιούνται δέκα-δέκα σε σφικτοδεμένα ματσάκια σαν τα σπαράγγια. Ο λόγος είναι προφανής, να μην μπορούν να ανοίξουν και να χάσουν τα υγρά τους-στην περίπτωσή μας το βάρος είναι χρήμα.
Ρωτήστε τον πωλητή αν περιέχουν θάλασσα ή γλυκό νερό για να ξέρετε αν θα αλατίσετε ή όχι στο μαγείρεμα.
Οπως και να τα φάτε είναι νόστιμα εδώ θα σας δώσω έναν απλό τρόπο για ένα τέλειο γεύμα, την πιο τέλεια μακαρονάδα.
Βάζετε σε γουόκ ή ένα μεγάλο τηγάνι καμιά εικοσαριά βελάκια, τον χυμό από δυο μεγάλα λεμόνια και τέσσερις-πέντε κουταλιές της σούπας καλό λάδι. Για το αλάτισμα τα είπαμε. Τα αφήνετε μέχρι να ανοίξουν όλα και να αρχίσει να αφρίζει το ζουμί. Αφαιρείτε τα τσόφλια και αφήνετε την σάρκα μέσα στο ζουμί.
Βράζετε μισό πακέττο λιγκουίνια δυό-τρία λεπτά παραπάνω απ' όσα λέει το κουτί για να μαλακώσουν αρκετά. Στραγγίζετε, σκέφτεστε πως δεν υπάρχει σοβαρή μακαρονάδα που να προσθέτεις την σάλτσα από πάνω -μαγειρική κάνουμε όχι...ζωγραφική- και χωρίς τύψεις πετάτε τα μακαρόνια στο γουόκ και ανακατεύετε μέχρι να πιούν όλο το ζουμί.
Μην προσθέστε τίποτα, απολαύστε τα μ' ένα καλό κρασί.


1 σχόλιο:

  1. Zητήσαμε από τον κ. Δαμιανό, να μας το φτιάξει με μακαρόνια και ξετρελαθήκαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή