Μετά από αστοχία πολλών ετών η εντατική περιποίηση στο μπανανόδενδρο του κήπου απέδωσε καρπούς στην κυριολεξία. Κοπριά και άφθονο πότισμα ήταν τα υλικά προαπαιτούμενα και η αγάπη για ό,τι κάνεις το πνευματικό μέρος της φροντίδας, απαραίτητο για κάθε καλλιέργεια.
Το λουλούδι της μπανανιάς, σαν ένα πελώριο κρεμμύδι άνοιγε κάθε μέρα ένα χοντρό μωβ φύλο κι από μέσα φαίνονταν μια σειρά μπανανίτσες με το λουλουδάκι τους σε κάθε άκρη. Την επόμενη μέρα, από το λουλούδι είχε μείνει μόνο ο ύπερος, το προστατευτικό φύλλο είχε πέσει, η παλιά σειρά από τις μπανανίτσες ξεκίναγε ν' αλλάξει προσανατολισμό και μια νέα σειρά από μπανανίτσες έβγαινε με την σειρά της στην αυλαία της ζωής του κήπου.
Οι μπανάνες ξεκινούν η καριέρα τους κοιτώντας προς τα κάτω αλλά σιγά-σιγά γυρίζουν προς τα πάνω όπως τις βλέπουμε στο φυτό.
Μπορεί στην τροπική ζώνη οι σειρές από τις μπανάνες να είναι πάρα πολλές αλλά εδώ στην εύκρατη ζώνη με το ζόρι φτάνουν τις δέκα. Μετά, κάθε σειρά έχει ατροφικές μπανανίτσες που δεν δένουν καρπό κι αυτό συνεχίζεται για πολλές μέρες μέχρι που το "κρεμμύδι" δηλαδή το άνθος της μπανανιάς φτάνει σχεδόν σε απόσταση ενός μέτρου από τις σειρές με τις μπανανίτσες πλησιάζοντας το έδαφος.
Θεωρώντας πως εξαντλεί το φυτό απορροφώντας χυμούς αποφάσισα να το κόψω.
Ας του ρίξω μια ματιά.
Μια κοντινή πόζα των λουλουδιών πάνω σ' ατροφικές μπανανίτσες κίτρινου χρώματος ενώ οι αρχικές που έδεσαν ξεκίναγαν πράσινες την καριέρα τους
Είναι απίστευτο το πόσο υγρό έβγαζε αρχικά η πληγή στο λουλούδι, λες κι ήταν χαλασμένη βρύση ! Σιγά - σιγά περιορίστηκε σε συχνές σταγόνες, μετά σε αραιές σταγόνες για να σταματήσει μετά από τρεις ώρες όταν άρχισε να πήζει το υγρό στην πληγή.
Εδώ τελειώνει η ανθρώπινη παρέμβαση κι το μεγάλωμα πλέον εξαρτάται από τον καιρό. Ενας ζεστός Οκτώβρης και Νοέμβρης θα τις φέρει σε ικανοποιητικό σημείο για να κοπούν και να ωριμάσουν -όχι με ασετυλίνη, όπως του εμπορίου- αλλά με φλούδες από μήλο ή και από μπανάνα, κλεισμένες δυο μέρες σε μια μαύρη σακούλα. Αν δεν είναι ζεστοί οι επόμενοι μήνες πιθανόν να γίνουν στις αλκυονίδες μέρες ή αν δεν υπάρξουν παγωνιές να τις χαλάσουν, στις αρχές της επόμενης άνοιξης.
Περίπτωση να ωριμάσουν πάνω στο δένδρο μάλλον δεν υπάρχει μια που δεν ήταν καλός ο μήνας ανθοφορίας, ο Αύγουστος.
Πιθανόν όμως ένα ήδη πολύ μεγάλο βλαστάρι, αν βγάλει τον χειμώνα χωρίς οι παγωνιές να το ξεράνουν, ν' ανθίσει τον Απρίλη ή τον Μάη. Σ' αυτή την σπάνια περίπτωση οι μπανάνες ωριμάζουν πάνω σττο δένδρο κι το άρωμά τους δεν λέγεται ! Είναι φρούτο που το μοιράζεσαι με φίλους και γείτονες γιατί ωριμάζουν όλες μαζί και δεν αντέχουν πάνω από δυο μέρες, μετά γίνονται σαν μαρμελάδα. Αφήνουν όμως αξέχαστη γεύση σ' όσους τις δοκιμάσουν.
Το λουλούδι της μπανανιάς, σαν ένα πελώριο κρεμμύδι άνοιγε κάθε μέρα ένα χοντρό μωβ φύλο κι από μέσα φαίνονταν μια σειρά μπανανίτσες με το λουλουδάκι τους σε κάθε άκρη. Την επόμενη μέρα, από το λουλούδι είχε μείνει μόνο ο ύπερος, το προστατευτικό φύλλο είχε πέσει, η παλιά σειρά από τις μπανανίτσες ξεκίναγε ν' αλλάξει προσανατολισμό και μια νέα σειρά από μπανανίτσες έβγαινε με την σειρά της στην αυλαία της ζωής του κήπου.
Οι μπανάνες ξεκινούν η καριέρα τους κοιτώντας προς τα κάτω αλλά σιγά-σιγά γυρίζουν προς τα πάνω όπως τις βλέπουμε στο φυτό.
Μπορεί στην τροπική ζώνη οι σειρές από τις μπανάνες να είναι πάρα πολλές αλλά εδώ στην εύκρατη ζώνη με το ζόρι φτάνουν τις δέκα. Μετά, κάθε σειρά έχει ατροφικές μπανανίτσες που δεν δένουν καρπό κι αυτό συνεχίζεται για πολλές μέρες μέχρι που το "κρεμμύδι" δηλαδή το άνθος της μπανανιάς φτάνει σχεδόν σε απόσταση ενός μέτρου από τις σειρές με τις μπανανίτσες πλησιάζοντας το έδαφος.
Θεωρώντας πως εξαντλεί το φυτό απορροφώντας χυμούς αποφάσισα να το κόψω.
Ας του ρίξω μια ματιά.
Μια κοντινή πόζα των λουλουδιών πάνω σ' ατροφικές μπανανίτσες κίτρινου χρώματος ενώ οι αρχικές που έδεσαν ξεκίναγαν πράσινες την καριέρα τους
Είναι απίστευτο το πόσο υγρό έβγαζε αρχικά η πληγή στο λουλούδι, λες κι ήταν χαλασμένη βρύση ! Σιγά - σιγά περιορίστηκε σε συχνές σταγόνες, μετά σε αραιές σταγόνες για να σταματήσει μετά από τρεις ώρες όταν άρχισε να πήζει το υγρό στην πληγή.
Εδώ τελειώνει η ανθρώπινη παρέμβαση κι το μεγάλωμα πλέον εξαρτάται από τον καιρό. Ενας ζεστός Οκτώβρης και Νοέμβρης θα τις φέρει σε ικανοποιητικό σημείο για να κοπούν και να ωριμάσουν -όχι με ασετυλίνη, όπως του εμπορίου- αλλά με φλούδες από μήλο ή και από μπανάνα, κλεισμένες δυο μέρες σε μια μαύρη σακούλα. Αν δεν είναι ζεστοί οι επόμενοι μήνες πιθανόν να γίνουν στις αλκυονίδες μέρες ή αν δεν υπάρξουν παγωνιές να τις χαλάσουν, στις αρχές της επόμενης άνοιξης.
Περίπτωση να ωριμάσουν πάνω στο δένδρο μάλλον δεν υπάρχει μια που δεν ήταν καλός ο μήνας ανθοφορίας, ο Αύγουστος.
Πιθανόν όμως ένα ήδη πολύ μεγάλο βλαστάρι, αν βγάλει τον χειμώνα χωρίς οι παγωνιές να το ξεράνουν, ν' ανθίσει τον Απρίλη ή τον Μάη. Σ' αυτή την σπάνια περίπτωση οι μπανάνες ωριμάζουν πάνω σττο δένδρο κι το άρωμά τους δεν λέγεται ! Είναι φρούτο που το μοιράζεσαι με φίλους και γείτονες γιατί ωριμάζουν όλες μαζί και δεν αντέχουν πάνω από δυο μέρες, μετά γίνονται σαν μαρμελάδα. Αφήνουν όμως αξέχαστη γεύση σ' όσους τις δοκιμάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου