Το θηλυκό του δήμιος ; Μα φυσικά δημία !

στη φτωχή καρδιά που σ' αγαπησε πολύ
δώσε μ' απονιά τη χαριστική βολή,,,

Στίχοι αφιερωμένοι στους κάθε φύσεως και φύλου δημίους...

Η λέξη δήμιος σημαίνει  τον προερχόμενο από τον δήμο. Η διαδρομή της είναι  η εξής :

Υπήρχε η δημία ποινή για τους βλάπτοντες τα συμφέροντα του δήμου. Οπως και σ' άλλες περιπτώσεις (νεαρόν ύδωρ-> νεαρόν->νερό, ποντικός μυς-> ποντικός, κ.λ.π. ) το επίθετο αντικατέστησε το ουσιαστικό   και η δημία έφτασε στις μέρες μας σαν "ζημιά" με την γνωστή μετατροπή του "δ" σε "ζ" όπως ο Δευς (deus) έγινε Ζευς.

Από σπόντα αυτός που εκτελούσε την μεγαλυτέρα των ποινών ονομάσθηκε δήμιος κι αν είναι γυναίκα... δημία

Timeo Danaos et dona ferentes

Να φοβάσαι τους Δανούς κι όταν φέρνουν  δώρα, για τους μη λατινομαθείς ο τίτλος,

Τα δώρα πόσες σκέψεις κουβαλούν και πόσες σκεψεις κρύβουν, η βασικότερη είναι πως ενώ υποτίθεται πως σκοπεύουν να εξυπηρετήσουν αυτόν που το δέχεται, συνηθέστατα εξυπηρετούν αυτόν που το χαρίζει. Κανονικά ο δωρίζων πρέπει να λέει ευχαριστώ όταν γίνεται αποδεκτή η προσφορά του, όλοι μας έχουμε ζήσει στιγμές που έχουμε τόση ανάγκη να δώσουμε κάτι για να βρούμε την ισορροπία μας, αν δεν έχουμε κάποιον να δώσουμε τα δώρα μας καταλήγουμε στην φανερή φιλανθρωπία που ουσιαστικά σκοπό έχει να παραμείνει ζητιάνος ο ζητιάνος. Οι πραγματικοί φιλάνθρωποι όπως και οι πραγματικοί δωρητές δεν φαίνονται ποτέ.
Νομίζω πως η αρχική έννοια του δώρου ήταν η ανταλλαγή πραγμάτων που προετοίμαζε μια σχέση προσωρινής έστω εμπιστοσύνης. Σιγά-σιγά η αμοιβαιότης χάθηκε -λογικό είναι κάποιος να μη μπορεί να ακολουθήσει από ένα σημείο και πέρα- και το δώρο εξελίχθηκε σε ένα μέσο επηρεασμού του άλλου, ακόμα και ασυνείδητης παραπλάνησής του από κάποιο άλλο θέμα, μέθοδος που συνήθως εφαρμόζεται σε παιδιά.
Και σε μεγάλα παιδιά... 


Oh, I’m sailin’ away my own true love
I’m sailin’ away in the morning
Is there something I can send you from across the sea
From the place that I’ll be landing?

No, there’s nothin’ you can send me, my own true love
There’s nothin’ I wish to be ownin’
Just carry yourself back to me unspoiled
From across that lonesome ocean

Oh, but I just thought you might want something fine
Made of silver or of golden
Either from the mountains of Madrid
Or from the coast of Barcelona

Oh, but if I had the stars from the darkest night
And the diamonds from the deepest ocean
I’d forsake them all for your sweet kiss
For that’s all I’m wishin’ to be ownin’

That I might be gone a long time
And it’s only that I’m askin’
Is there something I can send you to remember me by
To make your time more easy passin’

Oh, how can, how can you ask me again
It only brings me sorrow
The same thing I want from you today
I would want again tomorrow

I got a letter on a lonesome day
It was from her ship a-sailin’
Saying I don’t know when I’ll be comin’ back again
It depends on how I’m a-feelin’

Well, if you, my love, must think that-a-way
I’m sure your mind is roamin’
I’m sure your heart is not with me
But with the country to where you’re goin’

So take heed, take heed of the western wind
Take heed of the stormy weather
And yes, there’s something you can send back to me
Spanish boots of Spanish leather

Τα νέα του Κρισσαίου κόλπου

Κατ' αρχήν Κρισσαίος κόλπος και όχι "Ιτέας", δεν βλέπω λόγο να αλλάξει η ονομασία του. Καλό είναι να θυμόμαστε πως πήρε το όνομά του από ένα φυτό που βοηθούσε στο πρόβλημα με τους κιρσούς, την κρίσσα. Ο κιρσός σε άλλη διάλεκτο λεγότανε και κρισσός και από εκεί βγαίνει και το όνομα Κρίσση, μιας Πυθίας, το χωριό Κρισσόν-σήμερα Χρυσό- και φυσικά και η ονομασία του κόλπου.
Κόλπος μέσα στον Κορινθιακό κόλπο ο Κρισσαίος με νερά μέχρι 40 μέτρα βάθος έχει λίγα νερά σε σχέση με τον Κορινθιακό που έχει μέσο βάθος 250 μέτρα και όντας πιο ευαίσθητος στις ανθρώπινες δραστηριότητες έπεσε θύμα της οικονομικής κρίσης. Αντί κάποιων ευρώ φέτος επιτράπηκε σε τρεις τράτες να σαρώσουν τον βυθό και καπάκι δυο άδειες σε δύτες να βγάζουν όστρακα και ολοθούρια με αντλίες. Για όσους δεν κατέχουν τα ολοθούρια (κοινως ψώλοι) είναι ντελικατέσεν στις χώρες της Απω Ανατολής. Απ' όπου περασαν οι δύτες ο βυθός έχει ίδια όψη με οργωμένο χωράφι και τα βαρελάκια για τις ελιές φεύγουν γεμάτα όστρακα για άλλες αγορές

Μου έκανε εντύπωση φέτος πως μέχρι τρεις μέρες πριν δεν κυκλοφορούσε ούτε μία γόπα, ούτε μία τσέρουλα σε όλον τον Κρισσαίο, μόνο λυθρίνια και μπαλαδάκια. Ακόμα δεν έχω δει σαφρίδι, χανάκι και τα άλλα σπουργίτια της θάλασσας που σπεύδουν να υποδεχθούν την καθετή όπου την ρίξεις. Δεν ξέρω αν οφείλεται στις χειμερινές ασχολίες της τράτας ή σε κάτι άλλο, απλά πρώτη φορά συμβαίνει στα πενήντα και χρόνια που ψαρεύω σ' αυτόν τον κόλπο.

Ενα άλλο που με παραξένεψε φέτος ήταν η συμπεριφορά των γλάρων που δεν πλησίαζαν με τίποτε την βάρκα και δεν προλάβαιναν τα μεζεδάκια που τους πέταγα πριν βουλιάξουν. Δεν έβλεπα τον δικό μου, τον Ιωνάθαν, που ερχότανε και καθότανε στη βάρκα κι έδιωχνε κράζοντας τους ανταγωνιστές.
Σήμερα, με τον καινούργιο μήνα τον είδα, ή μάλλον τον άκουσα πίσω μου να κράζει απειλητικά σαν να έλεγε "ήρθα και απαιτώ όλα όσα είναι δικά μου" . Οντως κανένα άλλο γλαρόνι δεν πλησίασε. Κοιτάζοντας τον Ιωνάθαν πρόσεξα πόσο είχε γεράσει...αδύνατος, ξεπουπουλιασμένος, πεινασμένος, μόνο το παιχνιδιάρικο το μάτι του έλαμπε από ελπίδα για τροφή. Αρχισα να του δίνω τα κεφάλια από τα σκαρτσίνια μέχρι να πιάσω κανένα σπάρο που είναι δικαιωματικά δικός του. φαινόταν πολύ πεινασμένος αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ένα γλυκό και σιγανό κράξιμο που ακολουθούσε κάθε μεζεδάκι και για το οποίο πάω στοίχημα πως ήταν το "ευχαριστώ" στην γλώσσα των γλάρων... Λέτε  να μαθαίνει ξένες γλώσσες ο φίλος μου ;

Ο σπάρος ήταν αρκετά μεγάλος κι άλλη μια φορά χαμογέλασα με την προσπάθεια του Ιωνάθαν να τον ευθυγραμμίσει  στο ράμφος του για να μπορέσει να τον καταπιεί. Μετά πλησίασε και πόζαρε για την φωτογραφία που βλέπετε στην αρχή του άρθρου, ξανάπε ευχαριστώ και καταλαβαίνοντας πως τελείωσε το ψάρεμα σηκώθηκε κι άρχισε να πετά προς το νησάκι της Παναγιάς.

Τύλιξα την πετονιά μου  με μια έγνοια λιγότερη, ο Ιωνάθαν είναι ξανά εδώ.