Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Ενα ρόδο φεύγει, ένα άλλο έρχεται

Είναι καιρός να πηγαίνω. Ξέρω ένα πεύκο που σκύβει κοντά σε μια θάλασσα. Το μεσημέρι, χαρίζει στο κουρασμένο κορμί έναν ίσκιο μετρημένο σαν τη ζωή μας, και το βράδυ, ο αγέρας περνώντας μέσα από τα βελόνια του, πιάνει ένα περίεργο τραγούδι, σαν ψυχές που κατάργησαν το θάνατο, τη στιγμή που ξαναρχίζουν να γίνουνται δέρμα και χείλια. Κάποτε ξενύχτησα κάτω από αυτό το δέντρο. Την αυγή ήμουνα καινούριος σα να με είχαν κόψει την ώρα εκείνη από το λατομείο.

  
Α! να ζήσει κανείς τουλάχιστο έτσι, αδιάφορο.


(Γ. Σεφέρης, ο Στρατης Θαλασσινός περιγράφει έναν άνθρωπο)
  




Βγήκε σκυφτός και ζαλισμένος από το σπίτι του γιατί το ρόδο της καρδιάς του αφού τον τσίμπησε επανειλημένα με τ' αγκάθια του άρχισε να μαραίνεται. Χρώματα κι αρώματα αλλοιώθηκαν, τα ροδοπέταλα στριφογύρισαν και πέσαν, η εποχή του πέρασε.
Αντί να κάνει προς τα κάτω όπως πάντα για ανεξήγητους λόγους τράβηξε την ανηφόρα. Περπάτησε αρκετά, λίγες φορές έφτανε τόσο ψηλά και τότε μέσα σ' ένα κηπάκι πνιγμένο στα φυτά κάτι του κίνησε την περιέργεια. Ηταν ένα μικρό βαθυκόκκινο μπουμπούκι, πολύ όμορφα σχηματισμένο. 
Λες ; σκέφτηκε



Χρόνια πολλά πίσω θυμήθηκε που κατέβαινε την Θήρας να πάει σε δουλειά και του έσπαγε την μύτη μια αόρατη τριανταφυλλιά. Εγινε ορατή όταν γκρεμίστηκε το σπίτι και βρισκότανε στην αυλή ενός σπιτιού από την άλλην οδό του τετραγώνου, συνορεύανε οι αυλές. Ηταν μια μεγάλη αναρριχόμενη τριανταφυλλιά με τα λουλούδια της να φαίνονται μαύρα από κάποια απόσταση, τόσο βαθύ κόκκινο χρώμα είχαν και με μια μεθυστική μυρουδιά. Εκοψε πολλές φορες κλαδάκια και τα φύτεψε να ριζοβολήσουν αλλά ήταν από τις πολύ δύσκολες, ίσως γιατί ο κορμός είχε πολύ ψίχα με λίγο ξύλο και δεν άντεχε μέχρι να βγούνε οι ρίζες και τα φύλλα. Ισα που πρόλαβε μετά από κάποιους μήνες προπαθειών να έχει  δυο νεαρά φυτά γιατί στη θέση του παλιού σπιτιού είχε ξεφυτρώσει μια πολυκατοικία και η πρόσβαση στην καλή τριανταφυλλιά  ήταν αδύνατη.
Το ένα φυτό το φύτεψε σπίτι του, το άλλο το πήγε στο σπίτι στο χωριό. 
Στην Αθήνα όσες θέσεις κι αν άλλαξε η τριανταφυλλιά του έδινε μικρά ροζ τριαντάφυλα που δεν είχαν το χαρακτηριστικό άρωμα. Στο χωριό με την δεύτερη προσπάθεια βρήκε την θέση της. Γέμιζε τριαντάφυλλα κάθε άνοιξη, αιματοβαμμένα μυρωδάτα και τόσο καλοσχηματισμένα που οποιοδήποτε τριαντάφυλλο, μεγάλο και πολύχρωμο, να δείχνει φτωχός συγγενής δίπλα του. Ας αφήσουμε την εκτός συναγωνισμού μυρουδιά του. Την εποχή εκείνη ο κήπος του χωριού την άνοιξη είχε τεράστια ποικιλία από τριανταφυλλιές, κάπου εξήντα ρίζες
Το μυστικό ήταν πως την έβαλε σύριζα σ' έναν ανατολικό τοίχο ώστε ο ήλιος να την βλέπει μόνο 3-4 ώρες το απόγευμα, για την τριανταφυλλιά η έκθεση στον ήλιο  είναι το καθοριστικό στοιχείο

Οπως όλα τα καλά βαστάνε λίγο όταν απερίσκεπτα έδωσε την άδεια στους διπλανούς να μπούνε στον κήπο του για οικοδομικές δουλειές ενώ έλειπε, γύρισε και την βρήκε ξεραμένη από τον ασβέστη του σοβαντίσματος.
Την έψαχνε για χρόνια μήπως την ξαναβρεί αλλά μόνο φτηνές απομιμήσεις εύρισκε, μάλιστα μια την αγόρασε μαζί με το τότε ρόδο της καρδιάς του απελπισμένος που δεν έβρισκε κάτι άλλο να της μοιάζει περισσότερο. Είχε σταματήσει να ψάχνει μέχρι που είδε αυτό το μπουμπούκι από μακρια.

Θέλησε να μπει μέσα στον κήπο να μυρίσει το τριαντάφυλλο, να βεβαιωθεί πως είναι αυτό που αναζητούσε αλλά δίσταζε. Ενας ευγενικός κύριος τον ενθάρρυνε : 
- Μπείτε μέσα να το μυρίσετε κι αν θέλετε να σας φέρω κλαδευτήρι να πάρετε κλαδάκι για  φύτεμα
Λένε πως μια δοκιμή, πείθει, μετά από πολλά χρόνια ξαναβρήκα αυτή τη θεσπέσια μυρουδιά.
Ευχαριστώντας θερμά τον ευγενικό κύριο επέστρεψα να φυτέψω τα κλαδάκια.
Υπάρχουν ρόδα και ρόδα, άλλα γρατζουνάνε τα χέρια όταν τα πιάνεις κι άλλα την καρδιά όταν...



3 σχόλια:

  1. Υπέροχο το κοκκινο τριαντάφυλλο.... κ δυστυχώς δεν έχει πολλή ζωή......όταν το κόψεις......όμως υπάρχει παντα ελπίδα όταν ενα νεο γεννηθεί στη θέση του.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και να μην το κόψεις...τι να αντέξει, τρεις-τέσσερις μέρες το πολύ
    όπως λένε στο χωριό μου
    J' aime deux choses.toi et la rose
    la rose pour un jour et toi pour toujour

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή