Σφίξαν' οι ζέστες !

Την ήθελα διακαώς και απελπισμένα. Σαν το ξερό χώμα την βροχή, όπως ο κάθε Μιμίκος την Μαίρη του. Καθότανε απέναντι μου κοντινή μα τόσο απόμακρη συνάμα, ποθητή όπως η παγωμένη μπύρα που δεν έπινε ή το βραχιόλι στο γυμνό της πόδι. Με αρρώσταινε το ανεξιχνίαστο χαμόγελό της, η μπούκλα στο μέτωπό της, το γούνινο τσαντάκι της.

Ναι ήμουνα άρρωστος γι’ αυτήν. Πολύ άρρωστος. Χιλιάδες τρόπους σκέφτηκα για να την μαγνητίσω που έλεγε κι’ ο κατσιμίχας, τίποτα. Τίποτα δεν μπορούσε να διαπεράσει την ασπίδα προστασίας που της παρείχε η νυκτερινή  μάσκα ομορφιάς, τα ερωτικά λαγνοκύματα μου κάνανε γκελ επάνω της και επιστρέφανε να ανεβάσουνε τη θερμοκρασία μου.

- Τριανταοκτώ κι’ οκτώ.

-Σαρανταέξη.

- Οχι ρε βλάκα γιά πυρετό σου μιλάω τόση ώρα, είμαι άρρωστος, πολύ άρρωστος με την τύπισσα.

- Αυτή εξ απεναντίας ;

- Ναι ρε με το μπυρόνι που δεν το πίνει, ανάθεμα την κι’ όσο δεν το πίνει τόσο ανάβω.

- Γιατί ρε ;

- Ταυτίζομαι κολλητέ, αυτό θα πει έρωτας, για μεγάλη μηχανή σου μιλάω, πιες την κοριτσάκι μου να δροσιστώ κι’ εγώ λιγουλάκι !

- Τι κοριτσάκι ρε, τάχει τα χρονάκια της.

- Με τρελλαίνει η πατίνα του χρόνου στις ρυτίδες της και το μάσκαρα στα μάτια της, κολλητέ. Τριανταεννιά και εννιά...

- Σαρανταοκτώ !

- Μαλάκας είσαι ρε ; Βαλτό σε βρήκαμε στη κάψα μας ;

- Θες ένα παγωτό να χαλαρώσεις ; Γιατί δεν της μιλάς ;

- Τι να της πω ρε γκαγκάριν ;

- Γιατί δεν πίνει τη μπύρα της.

- Λες ;

- Δοκίμασε.

- Γιατί δεν πίνετε τη μπύρα σας ;

- Σου έχουν μιλήσει γιά το ρέικι ;

- Όχι, τι είναι αυτό ;

Τό Ρέϊκι σαν μέθοδος φυσικής θεραπείας, ήταν γνωστό από την αρχαιότητα, αλλά η γνώση  αυτή είχε, με την πάροδο των αιώνων ξεχαστεί. Ωσπου στά τέλη του 19ου ή κα τις αρχές του 20ου ένας Ιάπωνας, ο Μικάο Ουσούϊ, ψάχνοντας γι' αυτή τη χαμένη γνώση και τον τρόπο χρήσης της από τούς ανθρώπους, κάνοντας ένα πολύχρονο και κοπιαστικό ταξίδι σε δύση και ανατολή, την επανέφερε σε ισχύ και μας την παρέδωσε μέσα από προφορική διδασκαλία, η οποία, μέχρι σήμερα, από δάσκαλο σε δάσκαλο περνάει σε όλους εκείνους που σαν μαθητές ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν και ν' ακολουθήσουν αυτόν τόν δρόμο

- Ωχ. Ψήνομαι από τον πυρετό...

- Να προσθέσω το κατίτίς μου. Το ρέικι χρησιμοποιείται πια και σε νοσοκομεία στην Ευρώπη και την Αμερική. Μία από τις χρήσεις, η ανακούφιση του πόνου των καρκινοπαθών σε τελευταίο στάδιο. Το ωραίο με το ρέικι είναι ότι οι θεραπευτές δεν κρατούν την γνώση τους για τον εαυτό τους. Από τη στιγμή που κάποιος θέλει να πάρει βαθμό, μπορεί να το κάνει για να θεραπεύει τον εαυτό του και τους άλλους. Οι μυήσεις είναι απλές. Δεν χρειάζεται να αποδεχτείς καμία φιλοσοφία ή αρχή.

- Δεν έχω καρκίνο κοπέλλα μου, πιές την μπύρα σου να δροσιστώ λίγο...

- Οπως λέει μια φίλη και δασκάλα, το ρέϊκι είναι σαν το νερό πού περνάει μέσα από το λάστιχο του κήπου. εμείς είμαστε το λάστιχο. Δεν υπάρχει κριτική, δεν υπάρχει διάκριση, δεν υπάρχει προσωπική θέση, δεν υπάρχει απόρριψη. όλα και όλοι στον χώρο του ρέϊκι είναι αποδεκτά. Με τα ό,τι του ο καθένας. Και η ενέργεια σου δείχνει τον δρόμο της ταπεινότητας και την απομάκρυνση από τον δρόμο της χωριστικότητας, πού δημιουργεί το εγώ.

- Πλάκα μου κάνεις, τι λάστιχα του κήπου, καίγομαι, πιές τη μπύρα σου να δροσιστώ και γω λιγουλάκι

- Μα πως γίνεται αυτό ;

- Είμαι ταυτισμένος μαζί σου κοπέλλα μου, εξαρτώμαι ομοιοπαθητικά απ’ τη δίψα σου

- Τι μου θύμισες τώρα ! Την πρόταση μιας φίλης μου :

«Ποτέ δεν κατάλαβα τί ακριβώς είναι το ρέικι, και πώς ακριβώς να το εξηγήσω στους άλλους. Δεν μ' αρέσουν οι μαγγανίες και τα ζώδια. Το ρέικι όμως δεν είναι αυτό. Δεν είναι αυθυποβολή, είναι κάτι ΑΠΤΟ. Κι επειδή όπως είπα και πιο πάνω τα πολλά λόγια δεν λένε τίποτα προκαλώ τους άπιστους Θωμάδες με αντάλλαγμα ένα μπουκάλι μπύρα, να έρθουν σε μένα για μία συνεδρία. Κανείς δεν έχει να χάσει τίποτα. Πιθανόν μετά απλά να χαμογελάτε και να μην μπορείτε να το εξηγήσετε»

- Ε πιές την και θα σου πάρω άλλη !

Την ήπιε.

Επιτέλους !

Η θερμοκρασία μου επανήλθε στα κανονικά της επίπεδα. Τριαντα έξη και έξη...

- Μη πεις σαρανταδύο. Θα σε πνίξω.

- Δεν μίλησα, κολλητέ !

Την κοίταζα τώρα πιο κουλ. Ισως να ήταν το τυχαίο άγγιγμά της αλλά αισθανόμουνα περίεργα μέσα μου. Τα χαρακτηριστικά της δεν μου προκαλούσαν πια πόθο και έξαψη, το μακιγιάζ της δεν έδενε αρμονικά με το δέρμα της. Είχε αλλάξει και πόδι στο σταυροπόδι της, όλα έχουν τη σημασία τους όταν τα κοιτάς ψύχραιμα. Σκέφτηκα πως το ρέικι μεταδίδεται με ένα απλό άγγιγμα. Και ίσως πράγματι όλα να τα θεραπεύει.

Τα εδάφια με μπλε πλάγια γράμματα είναι από σχετική ανάρτηση στη lifo