Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Ιωνάθαν



Το όνομα βεβαίως είναι αυθαίρετο - οι γλάροι δεν γράφονται στο ληξιαρχείο - και κλεμένο από το εξαιρετικό διήγημα του Ρ. Μπαχ, αλλά έπρεπε να τον ξεχωρίσω από τους υπόλοιπους που πλησίαζαν την βάρκα μου όποτε ψάρευα-στο ίδιο πάντοτε μέρος - περιμένοντας να τους ταΐσω με τα μικρά ψαράκια που δεν τρώγονται. Ο Ιωνάθαν, πιο θαρραλέος ή πιο απερίσκεπτος από τους άλλους, πλησίαζε περισσότερο την βάρκα και έπαιρνε την μερίδα του λέοντος. Η φωτογραφία του κοσμεί την είσοδο στο μπλόγκ της διηγηματοποίησης.

Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια ή μάλλον πόσα καλοκαίρια γνωριζόμαστε, τον ξεχωρίζω από ένα μικρό κόκκινο σημάδι στο πίσω μέρος του ράμφους εκτός από το κόκκινο σημάδι στο κίτρινο του ράμφους στο μπροστινό μέρος που όλοι οι γλάροι έχουν. Το περσινό καλοκαίρι ο Ιωνάθαν άρχισε  να πλησιάζει περισσότερο την βάρκα μου αλλά φέτος ξεπέρασε τις φοβίες του. Πολλές φορές τρόμαξα στο φτεροκόπημα από τις φτερούγες του, ακριβώς πίσω από το κεφάλι μου, την ώρα που σκυμμένος στην κουπαστή κοιτούσα στα βαθειά νερά, προσπαθώντας να μαντέψω τι ψάρι ανεβάζω. Ο Ιωνάθαν ισορροπούσε στον αέρα με τις κινήσεις των φτερών του και μόλις γυρνούσα να τον δω αναπαυότανε στην επιφάνεια των νερών από την άλλη πλευρά της βάρκας. Ωσπου πριν λίγες μέρες έκανε το μεγάλο βήμα...



Αντί να προσθαλασσωθεί, προσγειώθηκε επιφυλακτικά στην κουπαστή, έτοιμος να την κάνει αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Τα πουλιά κοιτάζουν ευθεία όταν θέλουν να φάνε και στο πλάϊ ό,τι δεν θέλουν να τα φάει !  Διστακτικά άρχισε να εξερευνά το εσωτερικό της βάρκας, πάντοτε σε αμυντική στάση  :




Ισως να ήταν η ηρεμία της ακίνητης θάλασσας που τον επηρέασε, γεγονός όμως ήταν πως γρήγορα ξεπέρασε τις φοβίες του και θαρρετά πλησίασε για μια πρώτη γνωριμία από κοντά, με σαφώς λιγότερο επιφυλακτική στάση :




Τελικά, αφού πήρε -δυο φορές - το μεζέ του και δεν  κουτσούλησε όπως φοβόμουνα την βάρκα βρήκε την θέση του σε μια λογική απόσταση και κάθισε να μου κάνει παρέα. Σκέφτηκα πως θα κουτσούλαγε αμέσως μόλις πέταγε -όπως και έγινε- γιατί στα πουλιά καθε αύξηση του σωματικού τους βάρους κάνει το πέταγμα πιο δύσκολο. Δεν θα μάθω όμως ποτέ αν αυτό το ήξερε ο Ιωνάθαν ή απλά δεν ήθελε να με στενοχωρήσει λερώνοντάς μου την βάρκα...


.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου