Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός
Ας ξεκινήσουμε από τα (σεμνά) κουνήματα των τραγουδιστών, των ουδεμίαν σχέση εχόντων με την κινητικότητα των πολιτικών πλην κάποιων αβάσιμων φημών και μιας διαβολικής ομοιότητας.
Επίσης κοινό είναι το τάκα-τάκα-τα, ο ένας το τραγουδάει και ο άλλος το παίζει σαν μπαλάκια στην καμπούρα των υπαλλήλων κοροϊδεύοντάς τους πως δεν ψάχνει απολύσεις αλλά...κινητικότητα
Στην μοναδική χώρα που λέγεται Ελλάς, στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία, έχουμε ένα πολίτευμα που θα έπρεπε να λέγεται κληρονομική κοινοβουλευτική δικτατορία για να πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα.
Το δικτατορία αναφέρεται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ουδείς πολιτικός υπηρετεί αυτά για τα οποία εξελέγη αλλά κάνει ό,τι του κατέβη νομίζοντας πως για τέσσερα χρόνια έχει το ακαταλόγιστο. Στις περιπτώσεις που σφίγγουν οι κώλοι, το κωλοσύστημα επιλέγει εκλογές με λίστα κι έτσι γλυτώνουν την εκλογική αποδοκιμασία οι πρωτοκλασάτοι γράφοντας σε κατάλληλο μέρος την λαϊκή βούληση.
Μετά τους ενδοοικογενειακούς Κωστάκη και Γιωργάκη και τον τζακάτο Αντωνάκη έρχεται τώρα κι ο γιος (;) του Μητσοτάκη προαλειφόμενος να καλύψει το κενό που δεν μπόρεσε να καλύψει η Ντόρα, μάλλον γιατί προτίμησε το επίθετο του πρώτου συζύγου της και όπως είχε πει ο ομώνυμος του θωρηκτού πολιτικός εκ Μετσόβου, "όποιος βγαίνει απ' το μαντρί, τον τρωει ο λύκος".
Που πας ρε Τσίπρα, ξεβράκωτος ; Ψάξε να βρείς κανένα πρόγονό σου πολιτικό, έστω κοινοτάρχη γιατί αλλιώς προκοπή δεν έχεις. Αριστεροί-αριστεροί οι ψηφοφόροι σου αλλά θέλουν ένα υποκατάστατο του βασιλιά που έδιωξε ο Καραμανλής με το ανφέρ για νάρθουν στα ίσα τους. Αμα θέλανε λαϊκό ηγέτη και επανάσταση θα κάναν αρχηγό του Σύριζα, τον Πάμπλο τον Γκαρσία -που του αντιγράψανε το σύνθημα- νάχουν και τους ψήφους των ΠΑΟΚgήδων που δίνουν αυτοδυναμία.
Η εκδίκηση της ιστορίας ήταν η πρωθυπουργοποίηση του βρυκόλακα μέχρι να επέμβουν τα μεγάλα τζάκια να τον ρίξουν. Σαν αποκατάσταση των ταραγμένων ενδοδεξιών προστριβών θεωρείται η προώθηση του Κυριάκη (να κάνει ομοικαταληξία με Γιωργάκη, Κωστάκη κ.λ.π.) με την θυσία- σαν άλλης Ιφιγένειας εν Αυλίδι ή αλλαχού- της Θεοδώρας-Ντόρας.
Πανίσχυρο το μητρικό ένστικτο, υπερισχύει του πολιτικού, λένε άλλοι
Από το πουθενά ανέλαβε υπουργός σε κάποιο υπουργείο με περίεργο όνομα, με σκοπό μάλλον να διαπραγματευθεί το ύψος και τα παρεπόμενα της νέας δανειακής δόσης (προς Θεού, ΟΧΙ ΜΙΖΕΣ, να μην χαλάσουμε την πατροπαράδοτη οικογενειακή αρχή-δια νέες μεθόδους) θυσιάζοντας μερικές χιλιάδες υπαλλήλους στα πλαίσια της κινητικότητας- όρος ακατανόητος σαν αυτούς που πλασσάρουν οι γόνοι των πολιτικών δεινοσαύρων ώστε ό,τι κι αν προκύψει να είναι μέσα αφού κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει τι είναι κινητικότητα, ούτε ο ίδιος, ο χρυσός μας υπουργός.
Ενώ κανείς δεν αμφισβητεί πως σαν κουνήματα του Χρυσού ορίζονται τα λικνίσματα ώμων, κεφαλής και λαγόνων του καλλιτέχνη
Ας ξεκινήσουμε από τα (σεμνά) κουνήματα των τραγουδιστών, των ουδεμίαν σχέση εχόντων με την κινητικότητα των πολιτικών πλην κάποιων αβάσιμων φημών και μιας διαβολικής ομοιότητας.
Επίσης κοινό είναι το τάκα-τάκα-τα, ο ένας το τραγουδάει και ο άλλος το παίζει σαν μπαλάκια στην καμπούρα των υπαλλήλων κοροϊδεύοντάς τους πως δεν ψάχνει απολύσεις αλλά...κινητικότητα
Στην μοναδική χώρα που λέγεται Ελλάς, στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία, έχουμε ένα πολίτευμα που θα έπρεπε να λέγεται κληρονομική κοινοβουλευτική δικτατορία για να πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα.
Το δικτατορία αναφέρεται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ουδείς πολιτικός υπηρετεί αυτά για τα οποία εξελέγη αλλά κάνει ό,τι του κατέβη νομίζοντας πως για τέσσερα χρόνια έχει το ακαταλόγιστο. Στις περιπτώσεις που σφίγγουν οι κώλοι, το κωλοσύστημα επιλέγει εκλογές με λίστα κι έτσι γλυτώνουν την εκλογική αποδοκιμασία οι πρωτοκλασάτοι γράφοντας σε κατάλληλο μέρος την λαϊκή βούληση.
Μετά τους ενδοοικογενειακούς Κωστάκη και Γιωργάκη και τον τζακάτο Αντωνάκη έρχεται τώρα κι ο γιος (;) του Μητσοτάκη προαλειφόμενος να καλύψει το κενό που δεν μπόρεσε να καλύψει η Ντόρα, μάλλον γιατί προτίμησε το επίθετο του πρώτου συζύγου της και όπως είχε πει ο ομώνυμος του θωρηκτού πολιτικός εκ Μετσόβου, "όποιος βγαίνει απ' το μαντρί, τον τρωει ο λύκος".
Που πας ρε Τσίπρα, ξεβράκωτος ; Ψάξε να βρείς κανένα πρόγονό σου πολιτικό, έστω κοινοτάρχη γιατί αλλιώς προκοπή δεν έχεις. Αριστεροί-αριστεροί οι ψηφοφόροι σου αλλά θέλουν ένα υποκατάστατο του βασιλιά που έδιωξε ο Καραμανλής με το ανφέρ για νάρθουν στα ίσα τους. Αμα θέλανε λαϊκό ηγέτη και επανάσταση θα κάναν αρχηγό του Σύριζα, τον Πάμπλο τον Γκαρσία -που του αντιγράψανε το σύνθημα- νάχουν και τους ψήφους των ΠΑΟΚgήδων που δίνουν αυτοδυναμία.
Η εκδίκηση της ιστορίας ήταν η πρωθυπουργοποίηση του βρυκόλακα μέχρι να επέμβουν τα μεγάλα τζάκια να τον ρίξουν. Σαν αποκατάσταση των ταραγμένων ενδοδεξιών προστριβών θεωρείται η προώθηση του Κυριάκη (να κάνει ομοικαταληξία με Γιωργάκη, Κωστάκη κ.λ.π.) με την θυσία- σαν άλλης Ιφιγένειας εν Αυλίδι ή αλλαχού- της Θεοδώρας-Ντόρας.
Πανίσχυρο το μητρικό ένστικτο, υπερισχύει του πολιτικού, λένε άλλοι
Από το πουθενά ανέλαβε υπουργός σε κάποιο υπουργείο με περίεργο όνομα, με σκοπό μάλλον να διαπραγματευθεί το ύψος και τα παρεπόμενα της νέας δανειακής δόσης (προς Θεού, ΟΧΙ ΜΙΖΕΣ, να μην χαλάσουμε την πατροπαράδοτη οικογενειακή αρχή-δια νέες μεθόδους) θυσιάζοντας μερικές χιλιάδες υπαλλήλους στα πλαίσια της κινητικότητας- όρος ακατανόητος σαν αυτούς που πλασσάρουν οι γόνοι των πολιτικών δεινοσαύρων ώστε ό,τι κι αν προκύψει να είναι μέσα αφού κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει τι είναι κινητικότητα, ούτε ο ίδιος, ο χρυσός μας υπουργός.
Ενώ κανείς δεν αμφισβητεί πως σαν κουνήματα του Χρυσού ορίζονται τα λικνίσματα ώμων, κεφαλής και λαγόνων του καλλιτέχνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου