Πολεμικός Κρίσνα

από την ποιηματοποίηση

Τον προαιώνιο εχθρό σαν συναντάς

μην ξαφνιαστεις, δεν ήτανε τυχαίο

Στην ίδια θέση καρφωμένη, χρόνια πολλά

τώρα, η αιτία παραμόνευε

Με αξιοπρέπεια μόνο να πολεμήσεις

τι με την νίκη λύτρωση δεν θάβρεις,

ούτε και με την ήττα

Τις προσβολές του όλες ν’ ανεχτείς

και μόνο ψύχραιμα να τις αντιγυρίσεις

να γίνει η αιτία αφορμή

σαν είναι ώρα τη μάχη σου ν' αρχίσεις.

Ταγμένος ήσουνα πάντα να πολεμάς

Με το κλαδάκι της ελιάς στα δυό σου χέρια,

το φοβερό το όπλο στη ψυχή

γλυκά στου τσακισμένου αντίπαλου

τ’ αφτί να ψιθυρίσεις :

Την ευτυχία που γυρεύαμε

κανένας δεν την βρήκε

Κι' ύστερα φύγε.

Οι νεκροί

τα ξεβρασμένα κούτσουρα

σ' ακρογιαλιά

θυμίζουν