Τα πάντα είναι θέμα παιδείας

 Το  1962 για την Παιδεία ζητάγαμε το

 Το 2013 πόσο ζητάμε ;

Τα πάντα είναι θέμα παιδείας αλλά στην Ελλάδα μας τα πάντα είναι...τα πάντα όλα που λέει ο Αλέφαντος δηλαδή, σλόγκαν, βλαχομαγκιά και ξέρω τα πάντα, αρκεί να έχω αναγνωρίσιμο επίθετο.
Ισως το μόνο που λειτουργεί κάπως στην χώρα μας (ακόμα) είναι το καλλιτεχνικό κομμάτι, εκεί ο γιός του Παπαμιχαήλ (και της εκλιπούσης εθνικής μας σταρ),  του Κούρκουλου, του Καζάκου (και της Καρέζη), η κόρη της Λάσκαρη  και λοιπά βλαστάρια δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν την πορεία των γονιών τους μια που δεν είχαν τα προσόντα, παρά μόνο το επίθετο. Αντίστοιχα και στο τραγούδι οι γιοί του Στράτου, ο γιός του Κόκοτα, ο γιός του Πάριου κ.λ.π. απέχουν χιλιόμετρα από την ακτινοβολία των πατεράδων τους. Εδώ φαίνεται να λειτουργούμε (ακόμη) σωστά σαν λαός, ίσως η επίδραση του Χατζηδάκι και των άλλων κορυφαίων συνθετών και ανθρώπων του θεάτρου της μεταπολεμικής γενιάς να ήταν καταλυτική.

Στον τομέα  της πολιτκής όμως η επανάληψη των επιθέτων είναι συνεχής και φτάσαμε σε τρίτη γενιά πρωθυπουργών από το σόι των Παπανδρέου ενώ στις υπουργοποιήσεις δεν υπάρχει σχεδόν γόνος από (επιτρέψτε μου το λογοπαίγνιο) από υπουργικά αρχίδια που να μην έχει φανεί αντάξιος της καταγωγής του, ενώ σύμφωνα με τις φήμες τρίτη γενιά υπουργοποιήσιμων έχουμε και στο μητσοτακέϊκο- τους προπολεμικούς δεν τους μετράω.
Αναρωτιέμαι με ποιό κριτήριο υπουργοποιήθηκε ο υιός Βαρβιτσιώτης ή οι κόρες Γεννηματά και Κεφαλογιάννη, πλην του επιθέτου τους, η ισχύς του οποίου στα ενδοκομματικά δεν εξασφαλίζει την καταλληλότητα για την θέση που επελέγησαν. (άσε που ο Κυριάκος απολύει όσους είχε διορίσει η...Ντόρα δικαιώνοντας το ράβε-ξήλωνε, δουλειά να μην σου λείπει των πολιτικών μας). Σαφώς και κάποιος πρέπει να υπουργοποιηθεί και σαφώς ( θα έπρεπε) να υπάρχουν κριτήρια αλλά ποιά ; Ποιός θα μπορούσε να προτείνει άτομα με τα κατάλληλα προσόντα ; Μα φυσικά τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα εφ' όσον λειτουργούσαν αξιοκρατικά και ήταν συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας- όπως γίνεται στις προηγμένες χώρες. Δεν είναι όμως δυνατόν να έχεις σωστά πανεπιστήμια όταν η πρώτη ύλη, οι φοιτητές, έρχονται από λάθος πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια απλά κοιτάζουν να ευθυγραμμισθούν μ' αυτήν την κατάσταση υποχρεούμενα σε συμβιβασμούς, όπως να δέχονται τους φοιτητές από το υπουργείο παιδείας μέσω των πανελληνίων αντί να διαλέγουν αυτά τους ικανούς φοιτητές τους. Πρέπει όμως να δικαιολογηθεί η στραβή στοιχειώδης εκπαίδευση, γι αυτό υπάρχουν (ακόμα) πανελλήνιες εξετάσεις.
Από κει και πέρα η γάγγραινα φυσιολογικά εξαπλώνεται και στο επίπεδο των διδασκόντων καθηγητών αφού αυτοί που μένουν είναι όσοι δεν έχουν τα φόντα να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό ή βαριούνται να περιμένουν πότε θα γίνει υπουργός ο κολλητός τους για να πάρουν την έδρα, μερικοί ίσως και να ντρέπονται να ανακηρυχθούν καθηγητές μ' αυτόν τον τρόπο. Ετσι λαμβάνουν το χρίσμα άνθρωποι που γεμίζουν τα πάνελ σε σαβουροεκπομπές της τηλεόρασης ή πουλάνε τον τίτλο τους μαζί με την τροφή των αρχαίων ελλήνων (!) που μόνο αυτοί ανακάλυψαν. Φυσικά είναι ανίκανοι και αποκομένοι από το γίγνεσθαι ώστε να προτείνουν κάποιον για υπουργό- εκτός ίσως από τον εαυτόν τους, άρα καταλήγουμε στην γνωστή συνταγή των αναγνωρήσιμων από το επίθετο υπουργών, συνεχίζοντας ακάθεκτοι την εθνική κατηφόρα.

Υ.Γ. Στους αναγνωρίσιμους λόγω επιθέτου υπουργούς αλλά και στους "πανεπιστημιακούς" πρέπει να καταχωρηθεί και το εξαιρετικό δείγμα του - κατά δήλωσιν του -  "καθηγητού της αλητείας", με δύο φορές θητεία, εικονιζομένου.