Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Ο θάνατος της πεπονιάς



 Η εικόνα, ως συνήθως, από τον γούγλη

Είχε τις δικές του ιδιορρυθμίες. Ολα τα καρποφόρα δέντρα του ήταν κατευθείαν από σπόρο και μάλιστα από φρούτο που είχε φάει και του είχε "μιλήσει" η γεύση του. Το αποτέλεσμα ήταν -μ' εξαίρεση τις σκληραγωγημένες ροδιές- να έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής μια που οι ασθένειες και τα έντομα καραδοκούσαν, αλλά προτιμούσε να ανανεώνει συχνά τα δέντρα του παρά να υποκύψει στην συνήθεια του μπολιάσματος.
Η επέκταση αυτής της λογικής και σε άλλα πεδία τον οδήγησε στο να απορρίψει από το διαιτολόγιό του αυτά τα στρογγυλά υβρίδια που κυκλοφορούσαν σαν πεπόνια, αυτός θυμότανε από μικρός τα αργείτικα με τον μαγικό συνδυασμό χρωμάτων στο άνοιγμά τους και την απίθανη γεύση που είχαν κερδίσει πανεύκολα την μονομαχία στην προτίμησή του από τα επίσης γνήσια θρακιώτικα. Φυσικότατα λοιπόν όταν πέτυχε ένα καλό αργείτικο σχετικά νωρίς το καλοκαίρι, αποφάσισε να φυτέψει τρία σποράκια σε μια ζαρντινιέρα. Εβαλε κάποια σχοινιά ώστε να τις κάνει αναρριχώμενες και να εξασφαλίσουν περισσότερο ήλιο. Οι δυό από τις τρείς πεπονίτσες του έδωσαν από ένα υπέροχο καρπό στα τέλη του Οκτώβρη - ήταν μακρύ το καλοκαίρι, πέρισυ - και φυσικά ο σπόρος ανανεώθηκε για την επόμενη χρονιά, αυτή την φορά όμως φυτεύθηκε Απρίλη. Θεωρούσε σαν αιτία της μονοκαρπίας τους την αργοπορημένη φύτευσή τους αλλά την επόμενη χρονιά διαπίστωσε πως δεν ήταν έτσι. Εχοντας φυτεύσει οκτώ ρίζες πήρε στα μέσα του καλοκαιριού οκτώ πεπονάκια, ένα για κάθε ρίζα. Μολονότι η ανθοφορία συνεχιζότανε ή δεν έδεναν καρπό ή τον μαράζωναν λίγο μετά το δέσιμο. Ο περιορισμένος χώρος για το ριζικό τους σύστημα και η παντελής έλειψη οποιουδήποτε λιπάσματος μπορεί να ήταν οι αιτίες αλλά δεν είχε σκοπό να παραβεί τις αρχές του για καλύτερη απόδοση. Μοναδικό "λίπασμα" ήταν τα κατακάθια από τον τούρκικο καφέ και το εσπρέσσο που έπινε και λίγη κοπριά.
Με το μάζεμα των πρώτων καρπών οι πεπονίτσες άρχισαν να δένουν πάλι από έναν  καρπό. Αφησε τις έξη πιο γερές για να δώσει λίγο περισσότερο χώρο στην δεύτερη σοδειά που ετοιμαζότανε. Η ανάπτυξη ήταν πιο αργή και μόνο ένα πεπόνι έφτασε σε κανονικό μέγεθος και κόπηκε στις 10 του Οκτώβρη. Τα φυτά αγκομαχώντας προσπαθούσαν να μεγαλώσουν τους καρπούς τους που παρουσίαζαν ήδη σημάδια πρόωρης ωρίμανσης όπως είναι το αρχικό κιτρίνισμα του μικρού καρπού. Τα παρακολουθούσε καθημερινά ελπίζοντας πως οι 20 βαθμοί θερμοκρασίας θα βοηθούσε τα φυτά ν' αποτελειώσουν το έργο τους. Ομως το συννεφιασμένο πρωϊνό της 16ης Οκτωβρίου μια έκπληξη τον περίμενε : όλες οι πεπονιές ήταν κατάξερες παρ' ότι το χώμα ήταν υγρό. Πέθαναν ξαφνικά την νύκτα παίρνοντας το χρώμα των ξεραμένων φύλλων παρ' ότι την προηγούμενη ήταν πράσινες. Του έμεινε η απορία γιατί δεν υπήρξε κάποια απότομη πτώση της θερμοκρασίας που θα δικαιολογούσε αυτό το φαινόμενο παρά μόνο η πολύ έντονη συννεφιά.
Ποτέ δεν θα μάθει αν ήταν σύμπτωση ή όχι αλλά λίγο μετά ένας μίνι τυφώνας κτύπησε τα μέρη του. Σφυρίζοντας ο αέρας έκανε κυκλικές κινήσεις μεταφέροντας συγχρόνως τεράστιες ποσότητες νερού. Οι συναγερμοί των  αυτοκινήτων συναγωνίζονταν με τις αστραπές στους ήχους και τις λάμψεις. Στο γήπεδο του βόλλεϋ το νερό από την ποσότητα και τον πολύ αέρα έφιαχνε κυματάκια ! Ποτέ στην ζωή του δεν είχε ξαναδεί τέτοια ένταση κακοκαιρίας, ευτυχώς βάστηξε λίγο και επανήλθε στα συνηθισμένα επίπεδα βροχής και αέρα.
Ισως ήταν κάτι που οι σοφές πεπονιές δεν θέλησαν να ζήσουν και προτίμησαν να κόψουν το νήμα τους λίγες ώρες πριν.

5 σχόλια:

  1. Θα το δείξω στην κυρά τη Γεωπόνο το απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περιμένω. Ανεξήγητο το πως ξεράθηκαν και οι έξη σε μια νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα
    "ξαφνικός θάνατος" λοιπόν...
    Δύο τινά είναι πιθανόν να συνέβησαν:
    1η εξήγηση (και περισσότερο πιθανή): Μυκητολογική ασθένεια του λαιμού που τους προκάλεσε "αποπληξία".
    Συνήθως (αλλά όχι πάντα) υπάρχουν κάποια προειδοποιητικά συμπτώματα, την προηγούμενη μέρα π.χ. θα ήταν μαραμένες σα να διψάνε, παρόλο που θα τις είχες ποτίσει. Το ότι συνέβη ταυτοχρόνως και στις έξι είναι μεν περίεργο αλλά εξηγείται ως εξής: Το μόλυσμα υπήρχε από καιρό στα φυτά. Κάποιος αστάθμητος παράγοντας του περιβάλλοντος που δε μπορούμε να ξέρουμε ποιος ήταν "στρέσαρε" τα φυτά και η ασθένεια εκδηλώθηκε με αυτόν τον τρόπο.

    2η εξήγηση : Κάποιο έντομο εδάφους τις "έκοψε" όπως λένε οι αγρότες, τους έπληξε δηλαδή καίρια το ριζικό σύστημα στην περιοχή του λαιμού. Το θεωρώ απίθανο να συνέβη σε μεγάλα φυτά πεπονιάς και μάλιστα σε καλλιέργεια σε ζαρντινιέρα και ταυτοχρόνως σε όλα τα φυτά.

    Μη σκας. Αυτά έχει η κηπουρική και μάλιστα η βιολογική.
    Την άνοιξη φύτεψα 7 κιλά πατατόσπορο σε ένα κηπάριο που έχω, και δεν πήρα ούτε το σπόρο. Ακόμα ψάχνω να βρώ τι έφταιξε...
    Και είμαι και γεωπόνος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήλθες απο τα μέρη μου.
      Ευχαριστώ για την απάντηση. Και μένα κάτι σαν την πρώτη περίπτωση μου φαίνεται πιο πιθανό.
      Δεν σκάω γιατί έφιαξα εννιά καρπούς ενω τρείς φίλοι που έβαλαν κι αυτοί σπόρο δεν ευτύχησαν να φιάξουν ούτε ένα.
      Για πατάτες δεν ξέρω τίποτε, εδώ και κάποια χρόνια είναι έξω από το διαιτολόγιό μου και δεν τις έχω προσπαθήσει.

      Διαγραφή