Ανήκομεν εις την (λατινογραφούσαν) Δύσιν

 Η εικόνα -ως συνήθως- από τον γούγλη

Καλώς ή κακώς η Ελλάδα αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης παρουσιάζοντας όμως κάποιες ιδιαιτερότητες που είναι μάλλον ενοχλητικές για την πλειοψηφία των μελών της. Προσωπικά πιστεύω πως οι κυριότερες είναι δύο : το θρήσκευμα και το αλφαβητάριο.
Για την θρησκεία θα μπορούσαν να γραφούν πολλά, θα περιορισθώ να επισημάνω πως για τους Καθολικούς και τους πάσης φύσεως Διαμαρτυρόμενους ο Ελληνορθόδοξος θα παραμένει πάντοτε εξάδελφος, δεν θα γίνει ποτέ αδελφός.
Στο θέμα όμως της γραφής των λέξεων με ελληνικούς και λατινικούς χαρακτήρες - κάτι υποχρεωτικό σε αρκετά έγγραφα- ισχύουν κάποιοι κανόνες μεταγραφής που δεν ικανοποιούν πλήρως. Η μεταγραφή μιας ελληνικής λέξης  με λατινικούς χαρακτήρες δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες μια που έχει γίνει αποδεκτό τα τρία πρώτα σύμφωνα του ελληνικού αλφαβητάριου, τα  β, γ, δ να αποδίδονται με τα b, g, d. Θα μπορούσαμε ίσως να προτείνουμε την γραφή τους αντίστοιχα με bh,gh, dh ώστε να τονίσουμε την προφορά των ελληνικών γραμμάτων. Εκεί που παρουσιάζεται μεγαλύτερο πρόβλημα είναι με το ελληνικό χι που συνήθως μεταγράφεται με h ή ch τα οποία προφέρονται διαφορετικά σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Νομίζω πως η καλύτερη αντιστοίχηση του χ με λατινικούς χαρακτήρες είναι το kh., θυμίζει κόλας τον φοβερό και τρομερό Genghis Khan.
Περισσότερες δυσκολίες  παρουσιάζονται στην απόδοση ξένων λέξεων με ελληνικούς χαρακτήρες οι οποίες θα μπορούσαν να απλοποιηθούν τουλάχιστον όσον αφορά τα σύμφωνα. Αυτό που λείπει από την ελληνική προφορά είναι το παχύ σίγμα, δηλαδή το ch των γαλλικών και sh των αγγλικών το οποίο θα μπορούσε να αποδοθεί με διπλό σίγμα. 
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι, κατά την γνώμη μου, η απόδοση των γραμμάτων και συμπλεγμάτων d, nd, nt καθώς και των b, mb, mp τα οποία αποδίδονται συνοπτικά με ντ και μπ αντιστοίχως δημιουργώντας σύγχιση όταν παραδείγματος χάριν θέλουμε να αποδώσουμε με ελληνικούς χαρακτήρες τις αγγλικές λέξεις said, cent, send. Και οι τρεις λέξεις αποδίδονται  σαν "σεντ" ενώ προφανώς προφέρονται διαφορετικά.  Μια εύκολη λύση θα ήταν η απόδοση των  b, d, g με διπλά σύμφωνα ββ, δδ, γγ, δεδομένου μάλιστα πως το σύμπλεγμα γγ προφέρεται ήδη "γκ" στην γλώσσα μας. Δηλαδή θα είχαμε την αντιστοιχία
said....σεδδ
cent....σεντ
send...σενδδ
και
lamb...λαμββ
lamp...λαμπ
lab...λαββ 
Με τα φωνήεντα ποτέ δεν μπορεί να βρει κανείς άκρη μια που σε κάθε γλώσσα προφέρονται από λίγο μέχρι πολύ διαφορετικά.  Υπάρχει μια προσέγγιση όταν οι διαφορές είναι μικρές- όπως ο τρόπος που προφέρουν οι Ισπανοί το "ε" και συνήθως  δύο ή περισσότερες για το πως θα αποδίδαμε στα ελληνικά το φωνήεν της λέξης back σαν  ββακ, ββεκ και με κάτι που συμβολίζει ήχο μεταξύ άλφα και έψιλον στη θέση του a. 
Αν θεωρήσουμε σαν "καθαρή" την προφορά των φωνηέντων  στα ελληνικά και τα ιταλικά θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε την βασική έλλειψη των κλειστών ε, ι, ο που αποδίδονται στα γαλλικά με eu, u, au αντίστοιχα με κάποιο σύμβολο όπως τα διαλυτικά ή η περισπωμένη.
Αλλά να μην ξεχνάμε πως σε γλώσσες όπως η ελληνική ή ιταλική οι λέξεις αναγνωρίζονται από τα σύμφωνα και δεν αλλάζει το νόημά τους αν παραλειφθούν κάποιο ή κάποια φωνήεντα, ενώ μεταβάλλονται δραματικά αν παραλειφθει κάποιο σύμφωνο γιατί το σιτάρι το λένε και στάρι και σιτάρ' (ακόμα και σ'ταρ' σε κάποια ορεινά μέρη ) αλλά άλλο πράμα το γράμμα κι άλλο το ράμμα. Δράμα.
Αυτό το "πλεονέκτημα" κάνει αυτές τις γλώσσες πιο εύχρηστες στο τραγούδι γιατί η παράλειψη των φωνηέντων βοηθά στις αλλαγές του μέτρου όταν χρειάζεται, έτσι έχουμε στο περιβόητο τραγούδι του Δούκα στην αρχή la donna e mobile αλλά μετά la donn'e mobil'
 Στο κείμενο αναφέρονται στοιχεία από δυο κεφάλαια των Διαφυσικών.