Ο Βερνάρδος ο ερημίτης είναι ένα μαλακόστρακο με σχετικά μεγάλες δαγκάνες, σκληρό θώρακα και μαλακή κοιλιά. Για να αποφύγει τους εχθρούς του που ορέγονται την σάρκα του τρυπώνει μέσα σε άδεια όστρακα κυρίως από πορφύρες. Περπατάει με το σκληρό μέρος του έξω ενώ το μαλακό μεταφέρει το σπίτι του. Μόλις φανεί κίνδυνος εξαφανίζεται μέσα στην φωλιά του. Αν μεγαλώσει πολύ και δεν χωράει ψάχνει για μεγαλύτερο σπίτι παλεύοντας μέχρι θανάτου με πιθανούς αντιζήλους. Είναι το καλύτερο δόλωμα για ψάρια...
Καλως ήλθατε από τον Τζι
Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του. Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.
Most of the time
She ain’t even in my mind
I wouldn’t know her if I saw her
She’s that far behind
Most of the time
I can’t even be sure
If she was ever with me
Or if I was with her
( Bob Dylan, Most of the time-Oh Mercy )
Πίνακας του Γ. Ρόρρη
Τις περισσότερες φορές έβλεπε τα πράγματα όπως ήθελε και χαμογέλαγε. Δεν ενοχλούσε κανέναν αυτό. Τις περισσότερες φορές φαινόταν να πατάει γερά στο έδαφος. Εστω και με περίεργη γωνία. Ακολουθούσε όμως το μονοπάτι των πολλών, οπότε δεν πείραζε. Τις περισσότερες φορές.
Τις περισσότερες φορές μπέρδευε την γεύση των φιλιών της με την δικιά του κι ας μην θυμόταν ούτε τ' όνομά της. Τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούσε πως ζούσαν χώρια. Τα μάτια της, τα μάτια της τα θυμόταν πάντοτε πράσινα και μεγάλα. Τις περισσότερες φορές δεν ήταν σίγουρος πως ζήσανε μαζί για κάποια χρόνια. Τις περισσότερες φορές ήξερε που θα μπορούσε να την βρει και ήταν χαρούμενος γι' αυτό. Και την αφή των μαλλιών της, την είχε τόσο καλά φυλαγμένη στη μνήμη του. Τις περισσότερες φορές, δεν μπορούσε να νοιώσει μίσος.
Μετά έμαθε για την καινούργια τεχνολογία των φακών επαφής. Μπορούσαν να αλλάξουν το χρώμα της ίριδας, ναι ! Κάθε γυναίκα θα μπορούσε, ίσως, να έχει μεγάλα και πράσινα μάτια, τα μάτια του έρωτα. Κάθε γυναίκα θα μπορούσε... Μα αυτή θα το καταλάβαινε ... εάν την απουσία της ... την εκμεταλλευόταν. Τουλάχιστον τις περισσότερες φορές.
Τις περισσότερες φορές, εδώ στην Αττική, ο ουρανός δεν βρέχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου