(άρθρο του 2008)
Περί έρωτος και...ούφο
.
Κάθε άνοιξη φουντώνουν οι συζητήσεις περί έρωτος, χιλιάδες απόψεις και γνώμες διατυπώνονται για το τι είναι έρωτας, καθένας με τις εμπειρίες του εξ ιδίων κρίνει.
Οι μόνοι που δεν ασχολούνται είναι οι...ερωτευμένοι, δεν έχουν καιρό για υπαρξιακές και φιλολογικές συζητήσεις, ζουν την χρυσή εποχή τους.
Κατά την γνώμη μου ο έρωτας δεν είναι μετρήσιμος. Σίγουρα ο ερωτευμένος τρομάζει από τον ίδιο του τον εαυτό, τον οποίον ανακαλύπτει διαφορετικό από αυτό που νόμιζε. Προχωρώντας λοιπόν κάποια βήματα στο άγνωστο νομίζει ότι αυτό είναι ο έρωτας. Αν αργότερα έχει την τύχη να ερωτευθεί πιό πολύ, βλέπει ότι την πρώτη φορά δεν ήταν καν «ερωτευμένος» και ούτω καθ’ εξής. Και φυσικά κάποιος που δεν έχει φτάσει σε πιό ψηλό επίπεδο δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι υπάρχει. Ακουγα κάποτε μιά ηλικιωμένη να λέει ότι τον ερωτευμένο δεν τον κρατάς ούτε με αλυσσίδες μακριά από το ταίρι του. Τότε δεν την πίστευα, τώρα το ξέρω, αν αλυσσίδες λέμε οποιονδήποτε οικογενειακό, κοινωνικό ή επαγγελματικό δεσμό ή τεχνικές δυσχέρειες.
Δεν αντέχω εδώ να μην κάνω την σύγκριση με τα ούφο, κανένας ουσιαστικά δεν τα πιστεύει αν δεν τα δεί. Στην μοναδική προσωπική μου εμπειρία είχα την τύχη να ασχολούνται τρεις μέρες οι εφημερίδες -είχε σημειωθεί και πτώση αντικειμένων στην Λαμία- οπότε αν είχα παράκρουση ήταν τουλάχιστον ομαδική- όχι τοπική, εγώ ήμουνα 100 χιλιόμετρα μακριά από την Λαμία.
Και τι έγινε μετά ;
Τίποτε με τα ούφο, εξακολουθώ να ζω την ζωή μου μιά που διαπίστωσα μετά το σοκ των πρώτων ημερών ότι η ύπαρξή τους ουδόλως την επηρεάζει. Απλά τα ούφο δεν μπορώ (ή δεν ξέρω που) να τα ξαναβρώ ενώ τη γυναίκα που είχα ερωτευθεί μπορώ να την ψάξω αν θέλω. Αυτή την νοσταλγία των υπέροχων στιγμών μερικοί την θεωρούν πόνο, νομίζω ότι το βλέπουν κοντόφθαλμα, άπληστα και παιδικά, όλα τελειώνουν κάποτε.
Ισως και εγωϊστικά διότι ο έρωτας είναι μόνο αμοιβαίος, μοιραία κάποιος θα αποχωρήσει πρώτος οπότε τελειώνει αυτόματα και γιά τους δύο, όπως αυτόματα γενιέται Η μονόπλευρη επιθυμια δεν έχει σχέση με τον έρωτα, δεν πρέπει να συγχέεται μ’ αυτόν.
Ομοίως μερικοί κυνηγάνε την επανεμφάνιση των ούφο...
Ερωέω δηλαδή ρέω με ορμή είναι το αντίστοιχο ρήμα, όμως έχει και την (σοφή) έννοια του αποχωρώ, ακριβώς όπως κάνουν τα νερά.
Ερωή η αντίστοιχη θηλυκή λέξη, κάποτε σχεδόν όλες οι λέξεις είχαν τύπο και στα δύο γένη. Σημαίνει ορμή, σφοδρή επιθυμία αλλά και αποχώρηση, παύση
Ερος και έρως στην αρσενική και επικρατήσασα μορφή, κατά πολλούς συγγενής και η λέξη ήρως, λογικό σίγουρα μια που ο/η ερωτευμένος/η είναι ικανός/η γιά «ηρωϊκές» πράξεις.
Και λίγος Ηρόδοτος : «Ερος ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίσι»
Κάθε άνοιξη φουντώνουν οι συζητήσεις περί έρωτος, χιλιάδες απόψεις και γνώμες διατυπώνονται για το τι είναι έρωτας, καθένας με τις εμπειρίες του εξ ιδίων κρίνει.
Οι μόνοι που δεν ασχολούνται είναι οι...ερωτευμένοι, δεν έχουν καιρό για υπαρξιακές και φιλολογικές συζητήσεις, ζουν την χρυσή εποχή τους.
Κατά την γνώμη μου ο έρωτας δεν είναι μετρήσιμος. Σίγουρα ο ερωτευμένος τρομάζει από τον ίδιο του τον εαυτό, τον οποίον ανακαλύπτει διαφορετικό από αυτό που νόμιζε. Προχωρώντας λοιπόν κάποια βήματα στο άγνωστο νομίζει ότι αυτό είναι ο έρωτας. Αν αργότερα έχει την τύχη να ερωτευθεί πιό πολύ, βλέπει ότι την πρώτη φορά δεν ήταν καν «ερωτευμένος» και ούτω καθ’ εξής. Και φυσικά κάποιος που δεν έχει φτάσει σε πιό ψηλό επίπεδο δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι υπάρχει. Ακουγα κάποτε μιά ηλικιωμένη να λέει ότι τον ερωτευμένο δεν τον κρατάς ούτε με αλυσσίδες μακριά από το ταίρι του. Τότε δεν την πίστευα, τώρα το ξέρω, αν αλυσσίδες λέμε οποιονδήποτε οικογενειακό, κοινωνικό ή επαγγελματικό δεσμό ή τεχνικές δυσχέρειες.
Δεν αντέχω εδώ να μην κάνω την σύγκριση με τα ούφο, κανένας ουσιαστικά δεν τα πιστεύει αν δεν τα δεί. Στην μοναδική προσωπική μου εμπειρία είχα την τύχη να ασχολούνται τρεις μέρες οι εφημερίδες -είχε σημειωθεί και πτώση αντικειμένων στην Λαμία- οπότε αν είχα παράκρουση ήταν τουλάχιστον ομαδική- όχι τοπική, εγώ ήμουνα 100 χιλιόμετρα μακριά από την Λαμία.
Και τι έγινε μετά ;
Τίποτε με τα ούφο, εξακολουθώ να ζω την ζωή μου μιά που διαπίστωσα μετά το σοκ των πρώτων ημερών ότι η ύπαρξή τους ουδόλως την επηρεάζει. Απλά τα ούφο δεν μπορώ (ή δεν ξέρω που) να τα ξαναβρώ ενώ τη γυναίκα που είχα ερωτευθεί μπορώ να την ψάξω αν θέλω. Αυτή την νοσταλγία των υπέροχων στιγμών μερικοί την θεωρούν πόνο, νομίζω ότι το βλέπουν κοντόφθαλμα, άπληστα και παιδικά, όλα τελειώνουν κάποτε.
Ισως και εγωϊστικά διότι ο έρωτας είναι μόνο αμοιβαίος, μοιραία κάποιος θα αποχωρήσει πρώτος οπότε τελειώνει αυτόματα και γιά τους δύο, όπως αυτόματα γενιέται Η μονόπλευρη επιθυμια δεν έχει σχέση με τον έρωτα, δεν πρέπει να συγχέεται μ’ αυτόν.
Ομοίως μερικοί κυνηγάνε την επανεμφάνιση των ούφο...
Ερωέω δηλαδή ρέω με ορμή είναι το αντίστοιχο ρήμα, όμως έχει και την (σοφή) έννοια του αποχωρώ, ακριβώς όπως κάνουν τα νερά.
Ερωή η αντίστοιχη θηλυκή λέξη, κάποτε σχεδόν όλες οι λέξεις είχαν τύπο και στα δύο γένη. Σημαίνει ορμή, σφοδρή επιθυμία αλλά και αποχώρηση, παύση
Ερος και έρως στην αρσενική και επικρατήσασα μορφή, κατά πολλούς συγγενής και η λέξη ήρως, λογικό σίγουρα μια που ο/η ερωτευμένος/η είναι ικανός/η γιά «ηρωϊκές» πράξεις.
Και λίγος Ηρόδοτος : «Ερος ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίσι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου