Νυξ Παμμήτωρ

Το ασπρόμαυρο γατάκι θα μπορούσε να ήτανε η Breeze με τ' αδέρφια της
.



Νυξ, Παμμήτωρ νυξ

Εν αρχή ην το σκότος. Και είπεν ο θεός γεννηθήτω φως. Και εγένετο φως, κ.λ.π., κ.λ.π.
Σε θέματα πίστης δεν μπορεί κανείς να παρέμβει, ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει, όταν όμως κάνει διάλογο η πίστη περνάει σε δεύτερο πλάνο, η συζήτηση διεξάγεται μεσω λογικής και τις διαφωνίες τις λύνουν οι μέχρι στιγμής επιστημονικές ανακαλύψεις. Φυσικά πολλά πράγματα ακόμα και σήμερα δεν υπόκεινται σε επιστημονικό έλεγχο και αφήνουν ελεύθερο πεδίο σε θεωρίες «διαίσθησης» άλλοτε επαληθευόμενες, άλλοτε όχι.
Πολύ μεγάλη διαίσθηση είχε ο Αϊνστάϊν πού άνοιξε καινούργιους δρόμους στην επιστήμη, αναμφισβήτητα. Οταν όμως οι δρόμοι που άνοιξε τον οδηγούσαν στην απόρριψη των δικών του συμπερασμάτων είπε την φράση «Δεν μπορεί ο θεός να παίζει ζάρια». Ο κλάδος της φυσικής που δεχότανε ότι ο «θεός» παίζει ζάρια μας έχει δώσει σήμερα την τηλεόραση, το κομπιούτερ και πολλά άλλα πράγματα χωρίς το «προβλέψιμο» της κλασσικής φυσικής αλλά με πιθανότητες.
Πίσω απ’ αυτά κρύβεται μιά φιλοσοφική διαμάχη δύο μυθολογιών, της εβραϊκής και της ελληνικής. Η αρχή της εβραϊκής στηρίζεται στην Γένεση, στην ύπαρξη θεού ο οποίος γεννά ( και ρυθμίζει) τα πάντα. Η αρχή της ελληνικής στην Φύση, στην ιδιότητα της ύλης να μεταλλάσσεται από ανόργανη σε οργανική, να δημιουργεί από μόνη της (τυχαία).
Σήμερα γνωρίζουμε ότι χώρος, ύλη και χρόνος συνυπάρχουν, το ένα προϋποθέτει τα άλλα και ότι η ενέργεια είναι αλληλένδετη με την ύλη. Αρα εν αρχή ην το φώς. Στην ελληνική μυθολογια η αρχή είναι ο Κρόνος-χρόνος και η Ρέα-ροή, δηλαδή η ροή του χρόνου, δεν έχουν όμως την εβραϊκή έννοια του παντοδύναμου θεού αφού υποτάσσονται αργότερα στον Δία. Ενώ όμως το φώς είναι μιά παγκόσμια κατάσταση στη γή μας λόγω της περιστροφής της εμφανίζεται το τοπικό φαινόμενο της νύχτας. Γιά τη Γη ο χρόνος ξεκινάει από τότε που άρχισε να γυρίζει, από τότε που εμφανίσθηκε η νύχτα. Οι τοπικές αλλαγές θερμοκρασίας που έφερε η περιστροφή δικαιολογούν τις χημικές αντιδράσεις της ύλης και κατ΄επέκτασιν την δημιουργία ζωής. Η Νύκτα αναφέρεται ως Παμμήτωρ, δηλαδή μητέρα των πάντων. Η Νυξ εθεωρείτο θυγάτηρ του Χάους και αδελφή του Ερέβους και της Ημέρας, μητέρα δε του Υπνου και του Θανάτου, αναπόσπαστα τμήματα της ζωής. Ως Παμμήτωρ αναφέρεται βέβαια και η Γαία, κόρη του Χάους και αυτή, επίσης δε μητέρα του Ουρανού αλλά συνήθως απεκαλείτο Γη-μήτηρ, Δαμάτηρ και εθεωρείτο ότι εγέννησεν τους Γίγαντες και τους Τιτάνες τους οποίους κατετρόπωσεν ο Ζευς.
Εις την ελληνική μυθολογία υπάρχει η Θεογονία δηλαδή η Γένεση των θεών, δεν προϋπήρχαν οι θεοί, αλλά η Φύση. Διότι κάτι πρώτα φύεται και μετά γεννά
.
«Και όλως πάσα ουσία φύσις λέγεται» (Αριστοτέλης)

Προκαλεί βέβαια απορία γιατί στις λατινογενείς γλώσσες ο όρος "φύσις" αποδίδεται με παράγωγα του nato= γεννώ, στερώντας από την λέξη την πρωταρχική της έννοια ενώ η επιστήμη της φυσικής όπου οι όροι αποδίδονται πιο πιστά, μεταφράζεται σαν Physics.

La nuit

je deviens fou...

Αριάδνη

 

Ισως το σπουδαιότερο γυναικείο πρόσωπο  στην μυθολογία μας, σύμβολο της γυναικείας προσφοράς σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, η μοναδική γυναίκα που ανέβασε στον Ολυμπο η μυθολογία μας, ύψιστη τιμή για οποιονδήποτε θνητό.

Ισως μια ανταπόδοση για την ανδρική επιπολαιότητα εκφρασμένη από τον ήρωα Θησέα - που του έσωσε την ζωή κι αυτός την παράτησε στην Νάξο - αλλά και από τον θεό Διόνυσο που κι αυτός παράτησε την ξεμεθύστρα του.

Κι όμως πουθενά δεν ακούστηκε το παράπονό της, πουθενά δεν ποτίστηκε η γη από τα δάκρυά της, γιατί...

 

Σύγχρονη Αριάδνη

Κι' αν χάσεις τα κλειδιά

σου μένει ο μίτος

τα μυστικά περάσματα

των αισθημάτων σου

να βρείς

και το χρυσό

των Εσπερίδων μήλο

(ποίηση gpointofview, Απρίλης του 08 )

Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία

Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία

Μνήμες από τις απαγγελίες της γιαγιάς μου

Ce soir, ο Δημητράκης

ήταν όλος sous vapeur

sa fiancée του είχε είπει

πως θα έλθει a sept heures

οι επτά είχον παρέλθει 

mais η μνηστή n' est pas venue

τότε ανοίγει το fenêtre

και φωνάζει dans la rue

Oh, mon Dieu, φευ, ανακράζει

δεν θα έλθει ce soir ?

Μόλις δε finit την λέξιν

και ακούει "Bon soir"

Μεταφραστήρι

 Ce soir = αυτό το απόγευμα

 sous vapeur = υπ' ατμόν

sa fiancée = η μνηστή του

a sept heure =  στις επτά η ώρα

mais = αλλά

n' est pas venue = δεν είχε έλθει

fenêtre = παράθυρο

dans la rue = μέσα στον δρόμο

Oh, mon Dieu =  Ω, Θεέ μου

 ce soir = αυτό το απόγευμα

 finit = τελειώνει

Bon soir = καλησπέρα

Ω, τι μέρα, πατέρα !

Η διαχρονική επίδραση της επαράτου επταετίας στον (μέσο) Ελληνα

Ο κομμουνιστικός κίνδυνος κατά Κυψέλη μεριά, τα τελευταία έτη

( Οι νεότεροι ίσως δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν κάποια σημεία και τέρατα...)

46 χρόνια περάσανε...

Λες και ήταν χθες,
λες και ήταν χθες,
που φιλάκια σούδινα
στα χείλη τα βελούδινα...

Λες και ήταν χθες που το κουδούνι χτύπησε πρωΐ-πρωΐ και δεν ήταν ο γαλατάς...
Που πήγες στον ιππόδρομο όχι να παίξεις, μα σαν κρατούμενος- πολιτικά επικίνδυνος (το πολιτικά "ορθώς" και πιθανόν το "υπτίως" δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη)
Που βολεύτηκες μετά από την μεγαλοψυχία των συνταγματαρχών- δεν ήσουνα χαρακτηρισμένος, απλώς συνοδοιπόρος ήσουνα- έβαλες τα όνειρα σου στο σεντούκι κι' είπες ας δοκιμάσουμε κι' αυτούς- ποτέ δεν ξέρεις...
Το μεροκάματο σε απορρόφησε και η "δόξα" του ΠΑΟ στο Γουέμπλεϊ.
Αλλαξες κι' έρωτα, ήθελες σερμαγιά ν' ανοίξεις μαγαζάκι τώρα που αποχαρακτηρίσθηκες, η Ελευθερία βλέπεις, δεν είχε προίκα, ενώ η Κασσιανή είχε.

Ψήφισες "ΝΑΙ" στο σύνταγμα, "πιστεύω" σου να γίνει, έγινες και σύμβουλος δημοτικός "αριστήνδην", καμάρωνε η μαμά κι' έβριζε τους "φαλακροκόρακες του Στρασβούργου" που θέλαν να αποβάλλουν την Ελλάδα απ' την Ευρώπη - τα ζώα.

Μετά σαν γέμισε η τσέπη θυμήθηκες τις ευαισθησίες σου, ίσως έφταιγε και το γκομενάκι- απαραίτητο συμπλήρωμα της επιτυχίας- έβραζε το αίμα του από λαχτάρα για δωράκια και κοινωνική ισότητα. Σταμάτησες να βρίζεις τα τσογλάνια στο Πολυτεχνείο, "ας δοκιμάσουμε και λίγο δημοκρατία", είπες - ποτέ δεν ξέρεις.
Σου πήρε κάποιους μήνες μέχρι τον Ιούλιο που βγήκες με σημαίες "δικαιωμένος" να υποδεχθείς τον "Εθνάρχη"...οι σημαίες ήταν πια πλαστικές.
Θυμήθηκες τις αντιστασιακές σου πράξεις- μια φορά έκλεισες την τηλεόραση την ώρα που μιλούσε ο Πρόεδρος-Αντιβασιλεύς, παρέλειψες βέβαια να πεις το γιατί, δεν πειράζει όμως και η δημοκρατία μεγαλόψυχη είναι.

Και πριν και τότε τους ίδιους πελάτες είχες στην δουλειά σου κι' η μάνα σου η ίδια ήτανε- βάρυνε λίγο από τα χρόνια. Τους ίδιους πελάτες είχες και μετά όταν την έχασες.
Μόνο γκομενάκια άλλαζες περήφανος - η γυναίκα είναι ιερό πράγμα δεν την αλλάζουμε - θρησκεία, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και πάνω απ' όλα Ελλάδα, η χούντα έφυγε, τα συνθήματα όμως είχαν χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό σου.
Μέχρι που κάποια μικρή σου είπε πως τα χιλιάρικά σου είναι ίδια με του γείτονα και σου γκρέμισε την αυτοπεποίθηση του εραστή, ναι μεν είχες περάσει στο "σοσιαλισμό" πλέον αλλά τέτοια ισοπέδωση δεν την άντεχες, καπάκι ήρθε ο προστάτης και "έκλεισες" σαν άντρας.
Ευτυχώς η γυναίκα σου εκεί, σαν την Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει.
Κι' άρχισες να κοιτάς απ' το παράθυρο, έξω στον κήπο...

Και ξαφνικά θυμήθηκες εκείνη την περίπολο στην Σποράδων που ήρθε στις τρεις τα ξημερώματα οπλισμένη να καταλάβει την επιμελητεία της Αεροπορίας -Βασιλική κι αυτή, τότε- και περίμενε μέχρι της εξήμισυ γιατί ο σμηνίτης της βάρδιας είχε πάει να κοιμηθεί στο σπίτι του, στην πλατεία Κολιάτσου. Μετά θυμήθηκες εκείνη την ιδιαιτέρα του υπουργού που ήρθε στο σπίτι του φίλου σου από τις δύο το βράδυ μ' όλη την οικογένειά της και το σκυλάκι της ψάχνοντας μέρος να κρυφθεί γιατί δεν ήξερε ποιοί ήσαντε τώρα "επάνω", ήξερε μόνο πως ο δικός της υπουργός ήτανε "κάτω". Με το ξημέρωμα άκουγε μόνο εμβατήρια στο ραδιόφωνο και την έτρωγε η αγωνία. Στις τρεις μέρες βεβαιώθηκε πως δεν είχαν έρθει οι κομουνιστές στην εξουσία και γύρισε ήσυχη στο σπιτάκι της και στην δουλίτσα της, ήταν γραμματεύς τώρα κάποιου συνταγματάρχη...

Κι έβαλες, τώρα, τα γέλια γιατί σου πήρε σαρανταπέντε χρόνια να καταλάβεις...

Κι' άκουγε η μηλιά
κι' η κληματαριά
τις κουβέντες τις γλυκές
λες και ήταν χθες

Γιά τους αμετανόητους νοσταλγούς, δωράκι http://www.youtube.com/watch?v=vIo85czn9Zc

Πρωϊνό στην Θήβα.

(συνιστάται η ακρόαση των επιλεγμένων κομματιών πριν και μετά την ανάγνωση του κειμένου με σκοπό την καλύτερη κατανόηση  και μετά, την καλύτερη αφομοίωσή του )

 Περπατώντας για τον καταυλισμό του, εκεί κάτω από την γέφυρα, δίπλα στις γραμμές του τραίνου, το μικρό γυφτάκι αντίκρυσε για πρώτη φορά το αλυσοδεμένο κορίτσι. 

Δεν τούκανε μεγάλη εντύπωση, το είχε δει τούτο το κόλπο με τις αλυσίδες που το κάνανε κάποιοι πανηγυριτζήδες σε γιορτές και μετά τις σπάγανε, μα αυτό το κοριτσάκι δεν φαινόταν να έχει τόση δύναμη. 

Προχωρούσε δύσκολα λυγίζοντας από το βάρος. Στο παρακαλεστό της βλέμμα, η πατροπαράδοτη επιφυλακτικότητα του υποχώρησε και σήκωσε λίγο τις αλυσίδες της, να περπατά πιο άνετα το κορίτσι.  Αυτό, μόλις ελευθέρωσε το χέρι του, τον αγκάλιασε σφιχτά.

«Πως σε λένε» την ρώτησε.

« Τεχνολογία» του απάντησε, «Τεχνολογία Διαδικτύου»

Το μικρό γυφτάκι απόρησε :

«Δεν έχω ξανακούσει τέτοιο όνομα»

«Δεν είμαι από τα μέρη σας, έρχομαι από μακριά»

«Και γιατί σ’ έχουνε δεμένη ; »

Ενας καβαλάρης φάνηκε στο βάθος του ορίζοντα να καλπάζει προς το μέρος τους.

Το κοριτσάκι τούπιασε το χέρι.

«Γρήγορα, φίλησέ με, πάρε με μαζί σου ! »

« Μα δεν σε ξέρω καν ! »

« Θα σε υπηρετώ όλη τη μέρα για μια ζωή, και το βράδυ θα σε διασκεδάζω, φίλα με τώρα, πριν φτάσει !»

Το μικρό γυφτάκι την κοίταξε στα μάτια. Ακαθόριστα χρώματα και συναισθήματα είδε  μέσα τους. Πρόλαβε να τραβήξει το χέρι του πριν ξεκαβαλήσει ο καλοντυμένος άντρας. Ενα κοπάδι κυνηγετικά σκυλιά τον ακολουθούσε από μακριά.

« Καλημέρα, νεαρέ κύριε. Ελπίζω να μη σε ενόχλησε η μικρή»

Το κοριτσάκι, ζαρωμένο από τον φόβο του, κρύφθηκε πίσω από το άλογο.

«Ο…όχι…δεν νομίζω…ποιος είστε κύριε ; »

«Παγκόσμιος, κύριος Παγκόσμιος Ιστός είναι το όνομά μου»

Το γυφτάκι κοίταζε το ψηλό καπέλο και την κόκκινη στολή ιππασίας, δεν είχε ξαναδεί τέτοιο ντύσιμο.

« Ξέρετε, εδώ στην Θήβα, δεν  έχω ξανακούσει για σας»

Το κοπάδι από τα σκυλιά, όλα ίδια, άσπρα με καφέ και μαύρες βούλες, έφτασε επί τέλους και περικύκλωσε άλογο και κορίτσι.

« Πάμε, Τεχνολογία. Νεαρέ κύριε, δεχθείτε την συγγνώμη μας για όσα έκανε το απερίσκεπτο μικρό κορίτσι»

Το γυφτάκι βλέποντας την Τεχνολογία να απομακρύνεται σκεφτότανε την Αϊσέ, την αρραβωνιαστικιά που τούδωσαν οι γονείς του, μόλις γινόταν δώδεκα χρονών θα γινόταν η γυναίκα του. Σκέφτηκε τις πληγές του, τόσες πολλές και δυσανάλογες με τα χρόνια του, τίμημα της ελευθερίας του. Το βλέμμα του μετά έπεσε στα ατέλειωτα χωράφια της Κωπαΐδας με το σιτάρι που μόλις φύτρωνε. 

Ανασήκωσε τους ώμους.

Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)

( από την ποιηματοποίηση )

Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)

Απολλόδωρος (1,9,26,1)

πλέοντες δὲ νυκτὸς σφοδρῷ περιπίπτουσι χειμῶνι. Ἀπόλλων δὲ στὰς ἐπὶ τὰς Μελαντίους δειράς, τοξεύσας τῷ βέλει εἰς τὴν θάλασσαν κατήστραψεν. οἱ δὲ πλησίον ἐθεάσαντο νῆσον, τῷ δὲ παρὰ προσδοκίαν ἀναφανῆναι προσορμισθέντες Ἀνάφην ἐκάλεσαν. 
(1,9,26,2) 

ἱδρυσάμενοι δὲ βωμὸν Ἀπόλλωνος αἰγλήτου καὶ θυσιάσαντες ἐπ' εὐωχίαν ἐτράπησαν. δοθεῖσαι δ' ὑπὸ Ἀρήτης Μηδείᾳ δώδεκα θεράπαιναι τοὺς ἀριστέας ἔσκωπτον μετὰ παιγνίας· ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἐν τῇ θυσίᾳ σύνηθές ἐστι σκώπτειν ταῖς γυναιξίν.

(Η Αργώ) έπλεε νύχτα σε σφοδρή θαλασσοταραχή. Ο Απόλλων στάθηκε σους Μελάντιους σκόπελους και με ένα βέλος από το τόξο του έκανε την θάλασσα να αστράφτει. Αυτοί (οι Αργοναύτες) είδαν τότε κοντά να φαίνεται χωρίς να το περιμένουν μια νήσος και την ονόμασαν Ανάφη.

Ιδρυσαν ένα βωμό στον δοξασμένο Απόλλωνα, θυσίασαν και ήρθαν στο κέφι. Οι δώδεκα υπηρέτριες που δόθηκαν από την Αρήτη στην Μήδεια διασκέδαζαν παίζοντας διότι τότε και τώρα ήταν συνηθισμένο στις θυσίες να διασκεδάζουν με γυναίκες

Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)

Στο νησί που λέν Ανάφη

Η γυναίκα του Χρυσάφη

Τα βάφει ; δεν τα βάφει ;

Καβάφη ; δεν Καβάφη.

Στης Ανάφης το σεράϊ

Μένει μόνη η Δανάη

Το φυλάει ; δεν το φυλάει ;

Μ’ αγαπάει ; δεν μ’ αγαπάει.

Στης Ανάφης το αμπέλι

Όλη μέρα η Σεμέλη

Με θέλει ; δεν με θέλει ;

Τη μέλλει ; δεν τη μέλλει.

Στης Ανάφης ένα μέρος

Άκεφος ήταν ο γέρος

Σαν απόκληρος πιονιέρος.

Ανεχώρησεν ο Ερως

ΜηΚυΟ και θαλασσοδάνεια.

Ψηφίστηκε στις 6 Απριλίου, στα μουλωχτά, τροπολογία ποινικής ασυλίας -με αναδρομική ισχύ-  για τα θαλασσοδάνεια που χορήγησαν οι τραπεζίτες σε κόμματα και
"νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα, του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται
κατά νόμο καθώς και η εν γένει παροχή πιστώσεων σε αυτά"
την ώρα που οι οικονομικοί εισαγγελείς ολοκλήρωναν την έρευνά τους για το σκάνδαλο αυτό.
Εκτός από τους αναπόφευκτους συνειρμούς για τα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου έρχεται η επιβεβαίωση πως το "παιχνίδι" γινότανε τελευταία με τις περιβόητες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που έγιναν περισσότερο γνωστές από τον Ζαχόπουλο και την Νατάσσα Καραμανλή.
Και στο μυαλό των πολιτών αρχίζει να δημιουργείται ο φόβος του μπλοκαρίσματος των μικροκαταθέσεων και η ανασφάλεια - λόγω έλλειψης αστυνόμευσης - του καταχωνιάσματος στο στρώμα. 
Απελπισία. 
Κατά τα άλλα συνεχίζονται οι ... διαπραγματεύσεις με την τρόικα για τα νέα μέτρα που θα πρέπει να πληρώσει ο λαός για τα δανεικά και αγύριστα σε κόμματα και ΜηΚυΟ.
Κανένα νέο μέτρο δεν πρόκειται να φέρει την οικονομική επανόρθωση πλην της επιστροφής των κλεμμένων από τους πολιτικούς, τους αφέντες τους και τα τσιράκια τους.  

 

Σκληρή πραγματικότητα

Από ένα καινούργιο στέκι θα συνεχίσω να σχολιάζω μερικές φορές τα καθημερινά όπως τα έβλεπα πάντοτε, από γωνία δύσκολη και πάντα ξεχασμένη απ' όσους χρησιμοποιούν το γράψιμο για να προωθήσουν  ιδέες και εμπορεύματα. Τις άλλες φορές θα παρεμένω κλεισμένος στο καβούκι μου σαν τον βερνάρδο τον ερημίτη.

 

Δύσκολοι πάντοτε οι καιροί αλλά ακόμα πιο δύσκολοι σήμερα, αποτέλεσμα της απέραντης νομικολογίας, οικονομολογίας και της έλλειψης λογικής στον υπέρτατο βαθμό. Απορούν γιατί δεν αποδίδουν τα μέτρα και τα αλλάζουν με άλλα, της ίδιας όμως λογικής και φυσικά των ίδιων αποτελεσμάτων. Δεν γεννάνε λεφτά τα νέα μέτρα ούτε έντιμους πολιτικούς οι νέοι νόμοι, το αντίθετο θάλεγα. Αν θεωρείτε εντιμότερον τον Συνασπισμό ή το ΚΚΕ διότι πήραν περίπου από 10 εκ. ευρώ θαλασσοδάνεια ενώ ΠαΣοΚ και ΝουΔου από 100, απλά σκεφθείτε την (τότε) εκλογική τους δύναμη. Και μετά σκεφθείτε αν είναι ποτέ δυνατόν αυτός που πήρε 10 να καταγγείλει αυτόν που πήρε 100 αντί να κοιτάξει να αποτινάξει την ρετσινιά από πάνω του κι ας αθωώνει έτσι τον πολιτικό αντίπαλό του. Εχει και την δικαιολογία πως δεν έχει προσβάσεις στην δικαιοσύνη και μπορεί να βρεθεί μόνος μπλεγμένος οπότε καλύτερα η γενική αμνηστεία...
Μια οποιαδήποτε αλλαγή χρειάζεται όχι μόνο μέτρα αλλά και μέτρα με την σωστή σειρά αλλιώς ό,τι κτίζεις γκρεμίζεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Ενα καλό παράδειγμα (φαίνεται για την ώρα να) είναι ο Ιβάν Σαββίδης  και ο τρόπος με τον οποίον ενεργεί στον ΠΑΟΚ :  πρώτα κοιτάζει να απαλλαγεί το σωματείο από τα χρέη, μετά να κάνει σύγχρονο γήπεδο και μετά να κάνει ισχυρή ομάδα. Αντίθετα ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ πριν από χρόνια προσπάθησαν με ακριβές μεταγραφές να κάνουν ομάδα πριν φροντίσουν χρέη και γήπεδο, το σημερινό κατάντημα τους ήταν αναμενόμενο όπως αναμενόμενη ήταν και η σημερινή δυσχερής θέση της Ελλάδας όταν το 2009 ο Παπανδρέου επέλεγε τον δρόμο του Δ.Ν.Τ. λες και η ασπιρίνη θα βοηθούσε να ξαναφυτρώσουν τα χέρια που έκοβε.
Βέβαια η χρεοκοπία θα υποχρέωνε ΟΛΟΥΣ να χάσουν το ίδιο ποσοστό από τα λεφτά τους ενώ η δουλειά των πολιτικών ήταν να κερδίσουν χρόνο, να βγάλουν έξω τα λεφτά τους και των αφεντικών τους μετά ... κούρεμα. Το βλέπουμε με απάθεια τώρα που το ίδιο συμβαίνει στην Κύπρο, στην δικιά μας καμπούρα δεν το καταλαβαίναμε, σοβαρά απασχολημένοι με τα ποσοστά των κομμάτων στις εκλογές και πανηγυρίζοντας  την "νίκη" των χρωμάτων μας.
Τότε βέβαια υπήρχε σε πολλούς η κουτοπόνηρη σκέψη πως ο δικός τους κλάδος θα εξαιρεθεί από τα μέτρα λόγω της πολιτικής ή συνδικαλιστικής δύναμης αλλά δεν κατάλαβαν πως αυτό αφορούσε μόνο τους ελάχιστους υπαλλήλους της Βουλής, κάποιους μεγαλοδημοσιογράφους και μερικούς ακόμα για όσο διάστημα είχαν την ανάγκη τους κι έτσι η πτώχευση ΤΟΤΕ που θα μπορούσε να ήταν μια καλή λύση "κάηκε". 
Διότι το πλεονέκτημα της πτώχευσης είναι η επιλογή του χρόνου, επιλέγεις την στιγμή που θα μπορούσες να ανακάμψεις, όταν στην "επιλέγουν" οι άλλοι είναι από τα χειρότερα που μπορούν να σου συμβούν.