Νυξ Παμμήτωρ

Το ασπρόμαυρο γατάκι θα μπορούσε να ήτανε η Breeze με τ' αδέρφια της
.



Νυξ, Παμμήτωρ νυξ

Εν αρχή ην το σκότος. Και είπεν ο θεός γεννηθήτω φως. Και εγένετο φως, κ.λ.π., κ.λ.π.
Σε θέματα πίστης δεν μπορεί κανείς να παρέμβει, ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει, όταν όμως κάνει διάλογο η πίστη περνάει σε δεύτερο πλάνο, η συζήτηση διεξάγεται μεσω λογικής και τις διαφωνίες τις λύνουν οι μέχρι στιγμής επιστημονικές ανακαλύψεις. Φυσικά πολλά πράγματα ακόμα και σήμερα δεν υπόκεινται σε επιστημονικό έλεγχο και αφήνουν ελεύθερο πεδίο σε θεωρίες «διαίσθησης» άλλοτε επαληθευόμενες, άλλοτε όχι.
Πολύ μεγάλη διαίσθηση είχε ο Αϊνστάϊν πού άνοιξε καινούργιους δρόμους στην επιστήμη, αναμφισβήτητα. Οταν όμως οι δρόμοι που άνοιξε τον οδηγούσαν στην απόρριψη των δικών του συμπερασμάτων είπε την φράση «Δεν μπορεί ο θεός να παίζει ζάρια». Ο κλάδος της φυσικής που δεχότανε ότι ο «θεός» παίζει ζάρια μας έχει δώσει σήμερα την τηλεόραση, το κομπιούτερ και πολλά άλλα πράγματα χωρίς το «προβλέψιμο» της κλασσικής φυσικής αλλά με πιθανότητες.
Πίσω απ’ αυτά κρύβεται μιά φιλοσοφική διαμάχη δύο μυθολογιών, της εβραϊκής και της ελληνικής. Η αρχή της εβραϊκής στηρίζεται στην Γένεση, στην ύπαρξη θεού ο οποίος γεννά ( και ρυθμίζει) τα πάντα. Η αρχή της ελληνικής στην Φύση, στην ιδιότητα της ύλης να μεταλλάσσεται από ανόργανη σε οργανική, να δημιουργεί από μόνη της (τυχαία).
Σήμερα γνωρίζουμε ότι χώρος, ύλη και χρόνος συνυπάρχουν, το ένα προϋποθέτει τα άλλα και ότι η ενέργεια είναι αλληλένδετη με την ύλη. Αρα εν αρχή ην το φώς. Στην ελληνική μυθολογια η αρχή είναι ο Κρόνος-χρόνος και η Ρέα-ροή, δηλαδή η ροή του χρόνου, δεν έχουν όμως την εβραϊκή έννοια του παντοδύναμου θεού αφού υποτάσσονται αργότερα στον Δία. Ενώ όμως το φώς είναι μιά παγκόσμια κατάσταση στη γή μας λόγω της περιστροφής της εμφανίζεται το τοπικό φαινόμενο της νύχτας. Γιά τη Γη ο χρόνος ξεκινάει από τότε που άρχισε να γυρίζει, από τότε που εμφανίσθηκε η νύχτα. Οι τοπικές αλλαγές θερμοκρασίας που έφερε η περιστροφή δικαιολογούν τις χημικές αντιδράσεις της ύλης και κατ΄επέκτασιν την δημιουργία ζωής. Η Νύκτα αναφέρεται ως Παμμήτωρ, δηλαδή μητέρα των πάντων. Η Νυξ εθεωρείτο θυγάτηρ του Χάους και αδελφή του Ερέβους και της Ημέρας, μητέρα δε του Υπνου και του Θανάτου, αναπόσπαστα τμήματα της ζωής. Ως Παμμήτωρ αναφέρεται βέβαια και η Γαία, κόρη του Χάους και αυτή, επίσης δε μητέρα του Ουρανού αλλά συνήθως απεκαλείτο Γη-μήτηρ, Δαμάτηρ και εθεωρείτο ότι εγέννησεν τους Γίγαντες και τους Τιτάνες τους οποίους κατετρόπωσεν ο Ζευς.
Εις την ελληνική μυθολογία υπάρχει η Θεογονία δηλαδή η Γένεση των θεών, δεν προϋπήρχαν οι θεοί, αλλά η Φύση. Διότι κάτι πρώτα φύεται και μετά γεννά
.
«Και όλως πάσα ουσία φύσις λέγεται» (Αριστοτέλης)

Προκαλεί βέβαια απορία γιατί στις λατινογενείς γλώσσες ο όρος "φύσις" αποδίδεται με παράγωγα του nato= γεννώ, στερώντας από την λέξη την πρωταρχική της έννοια ενώ η επιστήμη της φυσικής όπου οι όροι αποδίδονται πιο πιστά, μεταφράζεται σαν Physics.

La nuit

je deviens fou...