Τα μυστήρια της γλώσσας

.

Ενα άρθρο μου από τα παλιά για τις περίεργες διαδρομές των λέξεων...
όπως λέμε :

ΗΠΑ κι ελάλησα !

Φανερά υπάρχει διαφορά μεταξύ του λαλώ και του λέγω. Η φράση "είπα(*) και ελάλησα" δεν περιέχει πλεονασμό. Η λαϊκή σοφία έχει αποδώσει τελικά το λαλώ στους πετεινούς με το μικρό κεφάλι, συνειρμικά στους έχοντες λίγο μυαλό.

(*)είπον αόριστος β του άχρηστου "έπω" με ψιλή ενώ έπω με δασεία (παρατατικός είπον, αόριστος έσπον) διέπω, περιέπω.

Αλλά τι γίνεται με το λέγω ;
Ας ξεκινήσουμε ανάποδα. Από τον 5ο-4ο αιώνα π.Χ. το λέγω έχει κυρίως τη σημερινή του έννοια : ομιλώ, εκθέτω διά λόγων. "εφη λέγων" (Ηρ.) και "ουδέν λέγεις" (Αρστφ).
Εχουμε ακόμη την έννοια του μετράω-λογαριάζω : "και μείζον, ος τις αντί της αυτού πάτρας φίλον νομίζει, ουδαμού λέγω" (Σφκλ)
υμνώ διά λόγων : θέλω λέγειν Ατρείδας, θέλω δε Κάδμον άδειν" (Ανκρ) και
εκφωνώ : "λέγε τοίνυν μοι το ψήφισμα τουτί λαβών" (Δμσθ)
Στον Ομηρο όμως το λέγω εχει :

Αφ' ενός μεν τη σημασία του συλλέγω- εκλέγω-διαλέγω- καταλέγω (μετρώ) όπως φαίνεται από τα αντίστοιχα αποσπάσματα :
"οστέα Πατρόκλοιο λέγωμεν" ( Ιλ.Ψ )
"δυώδεκα λέξατο κούρους" ( Ιλ. Φ )
"ει γαρ νυν λεγοίμεθα πάντες άριστοι" ( Ιλ. Ν )
"τι σε χρή ταύτα λέγεσθαι" ( Ιλ. Ν )

αφ' ετέρου δε τη σημασία του αποκοιμίζω, πλαγιάζω να κοιμηθώ, ησυχάζω, αναπαύομαι.
"εγώ μεν (ο Υπνος) έλεξα Διός νόον" ( Ιλ. Ξ )
"συ δ' αυτόθι λέξοιο" ( Ιλ. Ι )
"οθ' ηδέϊ λέξεται ύπνω" ( Ιλ. Δ ).

Υποστηρίζω ότι αυτή είναι η πρώτη έννοια του λέγω διότι απ' αυτήν παράγονται οι λέξεις λέχος, λέκτρον, λεχώ και λόχος, οι οποίες συνυπάρχουν σε διάφορες μορφές στα ομηρικά κείμενα, δεν εμφανίστηκαν αργότερα.
Λέχος και λέκτρον, κρεββάτι και συνεκδοχικά γάμος (συγκοίμηση ανδρόγυνου, σεξουαλική πράξη) εξ ου λεκτροχαρής, ο αγαπών το κρεββάτι (φιλήδονος).
Το αποτέλεσμα εννιά μήνες μετά λεχώ (λεχώνα, λεχούσα) γυναίκα που γέννησε και το ρήμα λοχεύω δηλαδή γεννώ ή γεννιέμαι ή ακόμα ξεγεννώ "τις λοχεύει σε ή μόνη μοχθείς τάδε" (Ευρ. ) και λόχος (γέννα) :"Αρτεμις δ' εκάταν γυναικών λόχους εφορεύειν" ( Αισχ.).
Αλλά και στην Ιλιάδα εμφανίζονται οι ίδιες λέξεις :
"οθεν σφίσιν είχε λοχήσαι' ( Ιλ. Σ)
Εχουμε όμως επίσης ¨εκ λόχου αμπήδησεν" ( Ιλ. Δ ) και ακόμη στην Οδύσσεια ο Δούρειος ίππος αναφέρεται ως "κοίλος λόχος" ( Οδ.θ)
Εδώ βέβαια η λέξις λόχος μπορεί να έχει διπλή έννοια, λόχος εκ του λοχάω-ώ (ενεδρεύω, ελλοχάω).
Μεταγενέστερα η λέξη λόχος σημαίνει τάγμα στρατιωτών, τάξεις πολιτών : "διήρηνται άπασαι αι πόλεις αι μεν κατά φυλάς (αθήναι), αι δε κατά μοίρας (σπάρτη), αι δε κατά λόχους (θήβαι)" ( Ξνφ.)

Φαίνεται φυσικό η κοιλιά του Δούρειου ίππου να "γέννησε" την ενέδρα και σίγουρο ότι η έννοια της ενέδρας πέρασε στούς ενεδρεύοντες που ονομάσθηκαν λόχος (περίπου 100 άνδρες).
Γιά το πως το λέγω=αποκοιμίζω (εαυτόν ή άλλους) έφτασε να σημαίνει ομιλώ ο καθένας μπορεί να βρεί μιά λογική ανέλιξη. 

Επανάσταση...

Επ' ευκαιρία του πολυτεχνείου ακούγονται διάφορα ειδικά από "δαιμόνιους"  ρεπόρτερ που βρίσκουν κάποιους πρόθυμους να περιγράψουν τις εμπειρίες τους στην δικτατορία που τόσο την ένοιωσαν που ακόμα "επανάσταση" την ανεβάζουν και "επανάσταση" την κατεβάζουν ενώ ο ρεπόρτερ το δέχεται ίσως για να μην χαλάσει την αυθεντικότητα της εμπειρίας...
Τι να πει κανείς...
Απλά θυμάμαι κάτι που έγραψα στο φέησμπουκ για την επανάσταση :

Υπάρχουν αυτοί που θέλουν την επανάσταση και ψάχνονται μέσα τους κι αυτοί που θέλουν να κάνουν οι άλλοι την επανάσταση και χτυπάνε τατουάζ, σκουλαρίκια, αλυσίδες για να...συμμετέχουν.
Υπάρχουν αυτοί που άλλαξαν την μουσική (ο Μπετόβεν, ο Βέρντι, ο Ντύλαν από τους πρόσφατους, ο Χατζηδάκις απ' τους έλληνες) κι αυτοί που πούλησαν εντυπωσιασμό στους μουσικά απαίδευτους για εμπορικούς κυρίως λόγους
Υπάρχουν οι νομπελίστες Σεφέρης και Ελύτης και ο...Μπογδάνος !
Υπάρχουν ο κοσμοκαλόγερος κι ο Ροΐδης, υπάρχει και η ... Χρυσηίς (μη χέσω) Δημουλίδου κι αυτή θεωρεί πως έφερε την επανάσταση στα ελληνικά γράμματα και δυστυχώς εμπορικά έχει δίκιο.
Οπως κι ο Μπογδάνος και οι Rotting Christ
Ολοι επανάσταση φέρανε με τους φαν τους !

ΑΡΧΙΣΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ

50 χρόνια μετά ...

απαιτείται μισή ώρα ελεύθερου χρόνου για να ακούσετε το βίδδεο

Γαμώ τη σου, μ'εκανες 
ν' αγαπήσω πάλι τη ζωή
πως θα το αντέξω 
να πεθάνω, τώρα ;


50 χρόνια μετά
ακούγοντας τα ίδια τραγούδια
από τους ίδιους ανθρώπους
με την πατίνα του χρόνου
να μην αλλάζει την φωνή
του μόνου λευκού
που τραγούδησε ποτέ
σαν νέγρος

σαν νέγρος

Για τον Γς

Τι είναι ο έρωτας ;

Ερωτας είναι μια αμφίδρομη σχέση όπως και η φιλία. Ο μονόπλευρος έρωτας δεν υπάρχει ή λέγεται καψούρα αν αφορά άνθρωπο και πάθος αν αφορά ζώο ή πράγμα.
Πιο εκλεπτυσμένα λέγεται πλατωνικός αν αφορά τον από χιλιετηρίδες αποδημήσαντα εις Κύριον, Πλάτωνα...

Τι είναι όμως ο έρως ; (μεγάλη συγγένεια με την λέξη ήρως)
Στην ινδική μυθολογία  κάθε άνθρωπος είναι ένας κορμός δένδρου και η ζωή του το διάστημα που απαιτείται για το ταξίδι του μέσα στο ποτάμι που συμβολίζει τον χρόνο. Στην πορεία του ένας κορμός "αγκαλιάζεται" και ταξιδεύει μαζί με έναν άλλο κορμό, άλλες φορές στιγμιαία, άλλες για κάποιο διάστημα  κι άλλες για όλο το ταξίδι. Αυτός ο άλλος κορμός μπορεί να είναι το παιδί, ο φίλος ο εραστής. Εξαρτάται από το είδος του αγκαλιάσματος.

Το ταξίδι του κορμού σταματά, το ποτάμι, ποτέ...

Το ποτάμι έχει στροφές, ρηχοτοπιές, στενοπεράσματα. Αλλοι κορμοί, γερά δεμένοι μεταξύ τους, τα ξεπερνάνε κι άλλοι χωρίζουνε στην πρώτη δυσκολία, c' est la vie που λέμε στην Φωκίδα, είναι το ριζικό τους που λένε στις δυτικές συνοικίες κάθε μεγαλούπολης...
Περιττό να πούμε πως ο κάθε κορμός βλέποντας τα πράγματα από την σκοπιά του θεωρεί πως ο άλλος κορμός απομακρύνεται.

Μνήμη η φυλετική

ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ;;

(γεωπονικά και εντομολογικά )

Κάθε χρόνο στην ίδια ζαρντινιέρα φυτεύω πεπονιές ( ένα είναι το πεπόνι, το λεγόμενο αργίτικο κι άλλο ένα το θρακιώτικο, τα άλλα είναι απλώς υβρίδια). Φέτος ή είναι κακή χρονιά ή αδυνάτισε ο σπόρος λόγω μονογονικότητας- η φύση ευνοεί τα διαφορετικά χαρακτηριστικά- και δεν έχουν δέσει (ακόμα) πεπονάκια.
Με την ανάπτυξη των φύλλων όμως, όπως κάθε χρόνο, εγκαταστάθηκε ένα αλογάκι της παναγιάς να ξεκαλοκαιριάσει !!
Χρήσιμο είναι μια που δεν πειράζει τα φυτά αλλά τρώει τα άλλα έντομα που μπορούν να κάνουν ζημιά στα φυτά.
Εδώ όμως δεν έχουμε σπόρους, ούτε έχω δει ποτέ άλλο στον μάλλον μεγάλο κήπο μου και δεν νομίζω πως ζουν περισσότερο από ένα χρόνο τέτοια έντομα οπότε δίκαια διερωτώμαι πως την βρίσκουν την πεπονιά αν όχι από φυλετική μνήμη ;

Οι Ιριδες και ο Βαν Γκογκ

( προφέρεται φαν Χοχ μα τότε είναι άγνωστος !! )

Πασίγνωστος ο πίνακας, τις δείχνει ανθισμένες. ο δυσλεκτικός στην ζωγραφική Τζι τις αποθανάτισε καλοκαιριάτικα, κορώνα σ' ένα βράχο, κάποιους μήνες μετά τις δόξες τους.
Ξεραμένα τ' απομεινάρια της άνοιξης στα στελέχη ανθοφορίας, πράσινα ακόμα τα σπαθοειδή φύλλα τροφοδοτούνε με χυμούς τα ριζώματα προετοιμάζοντας την γενιά της επόμενης άνοιξης. Χωρίς τα άνθη κανείς δεν τους δίνει σημασία, τον χειμώνα που πέφτουν και τα φύλλα η παρουσία τους ξεχνιέται ολοκληρωτικά και μόνο την άνοιξη περιμένουν τον καινούργιο ζωγάφο τους να τις αποθανατίσει.
Ο φωτογράφος έχει τις δικές του εποχές...

Αγάπα την γυναίκα σου ως εαυτόν...

Η θεά Αρτεμις τοξοβολούσα ως συνήθως...

η φωτό από τον φίλο στη ζωή και το διαδίκτυο Γς

Την σοφότερη, φιλοσοφημένη  κουβέντα που έχω ακούσει- πραγματικά σοφή στο βάθος και όχι επιφανειακά εντυπωσιακή σαν τα διάφορα τσιτάτα- ο Καραγάτσης την έβαλε στο στόμα της μοναχικής γριάς πόρνης που ζούσε με τον γάτο της σε κάποια σελίδα του "Δέκα" :

Από την στιγμή που ένας άντρας και μια γυναίκα πάνε μαζί στο κρεβάτι, εχθροί για όλοι τους την ζωή γίνονται.

Μα θα μου πείτε δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ τους όταν κάποιοι είναι ζευγάρι ; Υπάρχει και παραϋπάρχει όπως όμως υπάρχει και (φυσική) ζήλεια, (λογική) κτητικότητα, (απαραίτητη) καχυποψία, (τρυφερή στις αρχές) εκδικητικότητα και όλα τα συναφή συναισθήματα που στον δεδηλωμένο εχθρό εμφανίζονται χωρίς τους εντός παρενθέσεων προσδιορισμούς που τα ωραιοποιούν.
Και όχι μόνο...


Υπάρχει η αγάπη για τον εχθρό, πανάρχαιο συναίσθημα που έχει χαθεί από τον σημερινό τρόπο ζωής και τις εξ αποκαλύψεως θρησκείες όπου το μίσος για τους εχθρούς και τους θεούς τους είναι ολοφάνερο στα εβραϊκά βιβλία και δεν καλύπτεται επαρκώς μετά από τα ευαγγέλια και το κοράνι, η ζωή το αποδεικνύει καθημερινά.
Κι όμως σε πιο παλιά κείμενα, στην Ιλιάδα υπάρχει η αγάπη για τον εχθρό που εκδηλώνεται όταν περάσει η τρέλλα της μάχης : ο Αίας και ο Εκτορας αγκαλιάζονται όταν τελειώνει η μονομαχία τους και ανταλλάσσουν δώρα, ο Αχιλλέας επιστρέφει το σώμα του Εκτορα στον γέρο Πρίαμο, παρά τον αγιάτρευτο πόνο του για τον φόνο του Πάτροκλου.
Κορυφαία εκδήλωση της αγάπης για τον εχθρό θεωρώ την σκηνή από την Μαχαμπαράτα όπου ο Μπίμα αφού άνοιξε την κοιλιά του Ντουάσανα για να λούσει τα μαλλιά της η Ντραουπάντι που την είχε προσβάλει και αφού έφαγε την καρδιά του όπως του είχε υποσχεθεί, έσκυψε στο αφτί του νεκρού εχθρού του και του ψιθύρισε " Κι όμως την ευτυχία που γυρεύαμε, δεν την βρήκαμε"

Κάπως έτσι κι εμείς αγαπάμε τις γυναίκες μας και κάπως έτσι μας αγαπάνε κι αυτές.

Το μαχαίρι

Ενα πολυχρησιμοποιημένο μαχαίρι "γλυκαίνει" δηλαδή κόβει χωρίς να πονά. Ενα μαχαίρι όταν καρφωθεί στο σώμα κάποιου δεν πονά ιδιαίτερα, ειδικά όταν περάσει το πρώτο ξάφνιασμα, δεν βγαίνει όμως εύκολα και κυρίως ακίνδυνα, θέλει μεγάλη προσοχή. Επειδή το μαχαίρι καλύπτει το άνοιγμα που δημιούργησε στην σάρκα η απώλεια αίματος είναι μικρή σχετικά. Αν αυτός που το έχει καρφώσει είναι δολοφόνος, τότε στρίβει το μαχαίρι στην πληγή. Το μαχαίρι δεν μπορεί πια να καλύψει το άνοιγμα που δημιούργησε και η αιμορραγία θα είναι ασταμάτητη.
Αν το μαχαίρι βγει γρήγορα από την πληγή με σωστή αντιμετώπιση η πληγή δεν θα δημιουργήσει προβλήματα, με τον καιρό θ' αφήσει μια ουλή που κι αυτή με μια πλαστική εγχείριση  θα εξαφανισθεί.
Αν το μαχαίρι μείνει για κάποιο διάστημα όταν βγεί η πληγή θα κακοφορμίσει. Αυτός που έχει δεχτεί την μαχαιριά δεν μπορεί να βγάλει το μαχαίρι μόνος του, το καλύτερο είναι να το βγάλει αυτός που έδωσε την μαχαιριά που ξέρει την κίνηση με την οποία καρφώθηκε το μαχαίρι.
Αν το μαχαίρι δεν βγει με τον καιρό θα σκουριάσει, θα δηλητηριάσει το αίμα του μαχαιρωμένου που τελικά θα πεθάνει

Τα σκατά με την κολώνια !!

Ολα τα πράγματα έχουν τα όριά τους. Εχω ξαναγράψει πως γι αυτούς που"νοιώθουν" ο ΟΣΦΠ επιχειρηματικά έναν αντίπαλο έχει τον οποίον και πολεμά λυσσαλέα χρόνια τώρα.
Ούτε ο ΠΑΟ με το γηπεδάκι των 13 100 θέσεων ούτε η άστεγη ΑΕΚ-που ΔΕΝ πρόκειται ΠΟΤΕ να αποκτήσει μεγαλύτερο γήπεδο στην Νέα Φιλαδέλφεια μετράνε μπροστά στις 33 000 θέσεις του Καραϊσκάκης. Νομοτελειακά είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν καθηλωμένοι στις επόμενες θέσεις κυνηγώντας το θαύμα κάθε 20 χρόνια, σαν την Λέστερ φέτος στην Αγγλία. Εδώ φυσικά με την ελεγχόμενη διαιτησία είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Ούτε φυσικά οι "κατασκευασμένοι" αντίπαλοι Ατρόμητος και Αστέρας των 700   "στρατευμένων" οπαδών πρόκειται να γίνουν ποτέ ανταγωνιστικοί. Η δουλειά τους είναι να εμποδίζουν τους άλλους να φτάσουν τον ΟΣΦΠ.
Μόνο ο ΠΑΟΚ , ειδικά με την έλευση Σαβίδη, μπορεί να σπάσει την μονοκρατορία του ΟΣΦΠ. Εξ ου κι ο πόλεμος στον Σαββίδη.
Αρχικά το ραμολιμέντο που κάνει τον εκπρόσωπο του ΟΣΦΠ μας έλεγε να βάλει λεφτά να φτιάξει ομάδα όσο πριν τον ΣυΡιζΑ οι υπουργοί αρνούνταν στον Σαββίδη αυτό που εδικαιούτο κάθε έλληνας πολίτης, την ρύθμιση των χρεών. 
Ο Σαββίδης αρνιότανε να πληρώσει ρεγάλο σε υπουργό και το θέμα των χρεών λίμναζε.
Οταν αυτό έγινε άλλαξε ρότα η προπαγάνδα, ο Σαββίδης έγινε ευνοούμενος ξαφνικά των κυβερνήσεων σε μια προσπάθεια να ξεχαστεί ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ της γειτονιάς του κάθε 15 μέρες σαν υπόδικος επικεφαλής ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ  ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Από την άλλη στην προσπάθεια του Σαββίδη να φτιάξει προπονητικό κέντρο του ΠΑΟΚ εμφανίζονται διάφοροι τοπικοί παράγοντες και ζητάνε ένα εκατομμύριο μπροστάντζα για να δώσουν το ΟΚ. Κι αυτό το θέμα λιμνάζει μια που ο Σαββίδης δεν έχει την συνήθεια να κάνει δωράκια σε λαμόγια για να κάνει τις καθαρές δουλειές του

Και φτάσαμε στα σημερινά χάλια να διοχετεύει πλαγίως ο ΟΣΦΠ ειδήσεις περί "εθνικά επικίνδυνου" Ρώσου προέδρου του ΠΑΟΚ που  δεν μιλάει ελληνικά (μια χαρά τα μιλάει αλλά δεν θέλει να γίνεται ρεζίλι σαν τον Γιωργάκη με τα λάθη του) και που θέλει να χωρίσει την Ελλάδα στα δύο !!
Ποιός τα λέει όλα αυτά ; 
ο εκπρόσωπος του ελληναρά Μαρινάκη ...
Ποιοί τα ακούνε ;
αυτοί που υποδέχονται χρόνια τώρα τους παίκτες του ΠΑΟΚ με την κραυγή " Βούλγαροι, Βούλγαροι". Μέχρι και στο λεξικό του Μπαμπινιώτη (α' έκδοση) είναι γραμμένο !!

Ο "εθνικά ύποπτος" Σαββίδης έχει επενδύσει περισσότερα από 250 000 000 ευρώ σε εποχές κρίσεις κι έχει δώσει δουλειά σε περισσότερους από 1000 ανθρώπους στις επιχειρήσεις του.

Την ίδια στιγμή ο ελληναράς Μαρινάκης έχει όλους τους λογαριασμούς του στο εξωτερικό και φυσικά στα πλοία του σιγά μην δεις έλληνα ναυτικό

Τα σκατά με την κολώνια...

Τα μου των βοοειδών κι όχι μόνο

Υπάρχει το μου σαν ηχοποιημένη απόδοση της κραυγής της αγελάδας (μου-γκανάει, λέει ο λαός) υπάρχει και η κτητική αντωνυμία πρώτου προσώπου, να μην τα μπερδεύουμε.
Είναι γνωστή η κτητικότητα των παιδιών που χρησιμοποιούν το μου πολύ συχνά γιατί έτσι αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Με την πάροδο του χρόνου αντιλαμβάνονται το σου, το του/της, το μας και το μου περιορίζεται στα δικά τους πρόσωπα με τα οποία έχουν μια οικειότητα και στα πράγματα που τους ανήκουν.

Με το διαδίκτυο ανοίξαν οι ορίζοντες της επικοινωνίας και αυξήθηκε ο αριθμός των φίλων και των "φίλων" όπου οι δεύτεροι είναι ο διαδικτυακοί του φέισββουκ (*), των οποίων το πλήθος αυξάνει σε αριθμούς που δεν μπορουν εύκολα να συναγωνισθούν οι αριθμοί των πραγματικών φίλων.
Οι πολιτικοί πάντοτε διαστηρούσαν ένα μεγάλον αριθμόν φίλων κι αν δεν θυμότουσαν το όνομα κάποιου τον αποκαλούσαν αγαπητό. Με το φέισββουκ πολλοί θυμήθηκαν πως ο άνθρωπος είναι λέει "πολιτικόν ον" και ξεχύθηκαν να μαζέψουνε "φίλους". Εδώ  βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσει κάποιος το όνομα του "φίλου" είναι γραμμένο στην οθόνη αλλά είναι πολύ συχνό να μην τον έχει συναντήσει ποτέ του. Αναπτύσσεται όμως μια οικειότητα λογω της επικοινωνίας απαραίτητη για την διατήρηση της "φιλίας" με ότι αυτή προσφέρει και ο συχνότερος τρόπος ενίσχυσης της είναι με την προσθήκη του μου στην προσφώνηση.

Οταν η Αλίκη τραγουδούσε " Δημήτρη μου, Δημήτρη μου (μου τόκλεισες το σπίτι μου) όλοι ξέραμε πως απευθυνόταν στον Παπαμιχάηλ που τον ξέραμε καλά κι αυτόν, όταν όμως στο φέησμπουκ κάποια/ος προσφωνεί κάποιον "Δημήτρη μου" όχι μόνο εμείς αλλά και αυτή/ος μπορεί να μην τον έχει δει ποτέ τον Δημήτρη Χ. , άσε που μπορεί να μην τον λένε καν Δημήτρη.

Τα μου στα Χάρη μου, Αννα μου και λοιπά μεταξύ αγνώστων -αν δεν αναφέρονται την κραυγή των βοοειδών λόγω εμφάνισης ή συμπεριφοράς- μου φαίνονται εντελώς ανούσια με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως στα ονόματα που αρχίζουν από Νι- όπου η γρήγορη επανάληψη της προσφώνησης προκαλεί αισθητικές ... παρακρούσεις :
Νίτσα μου, Νίτσα μου, Νίτσα μου, Νίτσα μου και
Νίκο μου, Νίκο μου, Νίκο μου, Νίκο μου.
Υπάρχει ακόμα και η κορυφαία προσφώνηση στον ιερέα ονόματι Αριστείδη με το χαϊδευτικό του :

Παπ' Αρη μου !

(*) με το ββ αποδίδεται ο φθόγγος b και με το δδ ο d

Δεκάλογος

Ευκαιρίας δοθείσης αναδημοσιεύω τον προ επταετίας δεκάλογον περί την ιδανικήν σύντροφον με την υποσημείωση πως τότε την έψαχνα ενω τώρα (νομίζω πως) την βρήκα.

"Aς ταράξωμεν ολίγον τα ύδατα, νηνεμία επικρατεί εις τα πελάγη και ανομβρία εις τας ψυχάς υικών, υμών τε και ημών

Οι ποιητές οραματίζονται την ιδανική γυναίκα στα ποιήματά τους τονίζοντας κάποιο χαρακτηριστικό της το οποίο πιθανόν γιά άλλους να είναι αόρατο ή και ασήμαντο.
Ας δούμε το θέμα λίγo πρακτικά. Κάνοντας μιά έρευνα αγοράς σε ώριμους άντρες έχοντες το προσόν της πλήρους ειλικρίνειας και αναζητούντας το ιδανικό ταίρι κατέληξα στα παρακάτω :

Δεκάλογος ωρίμου ανδρός περί την ιδανικήν σύντροφον

1. Να κάνει καλό μασάζ ώστε να τον διατηρεί σε καλή φόρμα σωματικά
2. Να κάνει καλή παρέα ώστε να τον διατηρεί σε καλή φόρμα ψυχικά
3. Να μπορεί να του φιάχνει το κέφι ώστε να του προκαλει επιθυμίες
4. Να έχει τα προσόντα ώστε να μπορέσει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες που του δημιούργησε
5. Να αισθάνεται άνετα δίπλα της σε κοινή θέα και να αισθάνεται επίσης και αυτή
6. Τα όσα έχει ζήσει ως τώρα να την γεμίζουν, ωστε να εμφανίζεται ανάγκη διασκέδασης
7. Να μπορεί να διασκεδάσει μαζί της και να μπορεί επίσης αυτή
8. Να εξαφανίζεται όταν δεν την θέλει και να εμφανίζεται λίγο πριν την φωνάξει .
9. Να μην έχει παράλογες, συμβατικές απαιτήσεις, απλά να βαστάει το λόγο της.
10. Να δείχνει κατά περίεργο τρόπο προτίμηση σε αυτόν μετά τα 9 προηγούμενα, πιό πριν είναι πανεύκολο.

Μια αναδημοσίευση, πάντοτε επίκαιρη

(άρθρο του 2008)

Περί έρωτος και...ούφο

.

Κάθε άνοιξη φουντώνουν οι συζητήσεις περί έρωτος, χιλιάδες απόψεις και γνώμες διατυπώνονται για το τι είναι έρωτας, καθένας με τις εμπειρίες του εξ ιδίων κρίνει.
Οι μόνοι που δεν ασχολούνται είναι οι...ερωτευμένοι, δεν έχουν καιρό για υπαρξιακές και φιλολογικές συζητήσεις, ζουν την χρυσή εποχή τους.
Κατά την γνώμη μου ο έρωτας δεν είναι μετρήσιμος. Σίγουρα ο ερωτευμένος τρομάζει από τον ίδιο του τον εαυτό, τον οποίον ανακαλύπτει διαφορετικό από αυτό που νόμιζε. Προχωρώντας λοιπόν κάποια βήματα στο άγνωστο νομίζει ότι αυτό είναι ο έρωτας. Αν αργότερα έχει την τύχη να ερωτευθεί πιό πολύ, βλέπει ότι την πρώτη φορά δεν ήταν καν «ερωτευμένος» και ούτω καθ’ εξής. Και φυσικά κάποιος που δεν έχει φτάσει σε πιό ψηλό επίπεδο δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι υπάρχει. Ακουγα κάποτε μιά ηλικιωμένη να λέει ότι τον ερωτευμένο δεν τον κρατάς ούτε με αλυσσίδες μακριά από το ταίρι του. Τότε δεν την πίστευα, τώρα το ξέρω, αν αλυσσίδες λέμε οποιονδήποτε οικογενειακό, κοινωνικό ή επαγγελματικό δεσμό ή τεχνικές δυσχέρειες.
Δεν αντέχω εδώ να μην κάνω την σύγκριση με τα ούφο, κανένας ουσιαστικά δεν τα πιστεύει αν δεν τα δεί. Στην μοναδική προσωπική μου εμπειρία είχα την τύχη να ασχολούνται τρεις μέρες οι εφημερίδες -είχε σημειωθεί και πτώση αντικειμένων στην Λαμία- οπότε αν είχα παράκρουση ήταν τουλάχιστον ομαδική- όχι τοπική, εγώ ήμουνα 100 χιλιόμετρα μακριά από την Λαμία.
Και τι έγινε μετά ;
Τίποτε με τα ούφο, εξακολουθώ να ζω την ζωή μου μιά που διαπίστωσα μετά το σοκ των πρώτων ημερών ότι η ύπαρξή τους ουδόλως την επηρεάζει. Απλά τα ούφο δεν μπορώ (ή δεν ξέρω που) να τα ξαναβρώ ενώ τη γυναίκα που είχα ερωτευθεί μπορώ να την ψάξω αν θέλω. Αυτή την νοσταλγία των υπέροχων στιγμών μερικοί την θεωρούν πόνο, νομίζω ότι το βλέπουν κοντόφθαλμα, άπληστα και παιδικά, όλα τελειώνουν κάποτε.
Ισως και εγωϊστικά διότι ο έρωτας είναι μόνο αμοιβαίος, μοιραία κάποιος θα αποχωρήσει πρώτος οπότε τελειώνει αυτόματα και γιά τους δύο, όπως αυτόματα γενιέται Η μονόπλευρη επιθυμια δεν έχει σχέση με τον έρωτα, δεν πρέπει να συγχέεται μ’ αυτόν.
Ομοίως μερικοί κυνηγάνε την επανεμφάνιση των ούφο...

Ερωέω δηλαδή ρέω με ορμή είναι το αντίστοιχο ρήμα, όμως έχει και την (σοφή) έννοια του αποχωρώ, ακριβώς όπως κάνουν τα νερά.
Ερωή η αντίστοιχη θηλυκή λέξη, κάποτε σχεδόν όλες οι λέξεις είχαν τύπο και στα δύο γένη. Σημαίνει ορμή, σφοδρή επιθυμία αλλά και αποχώρηση, παύση
Ερος και έρως στην αρσενική και επικρατήσασα μορφή, κατά πολλούς συγγενής και η λέξη ήρως, λογικό σίγουρα μια που ο/η ερωτευμένος/η είναι ικανός/η γιά «ηρωϊκές» πράξεις.
Και λίγος Ηρόδοτος : «Ερος ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίσι»

απο τα Διαφυσικά

89 (η μαναβική)

  - Τι θα πει μανάβης ; ξέρεις ;

- Λέξη τούρκικη είναι. Παλιά μανάβηδες λέγανε και όσους πουλούσαν ψάρια. Γιατί και τα ψάρια σαν τα λαχανικά πρέπει να φύγουν, να πουληθούν γρήγορα. Μανάβη λέγανε αυτόν που τά’παιρνε απ’ τους διχτυάρηδες κι’ έβγαινε να τα πουλήσει.

 - Και πως κατέληξε ψαράς να λέγεται όποιος πουλάει ψάρια ;

- Θα σου πω να γελάσεις. Οι μανάβηδες όπως γυρνάγανε τα πρωϊνα τις γειτονιές είχαν και τα τυχερά τους, τίποτα άτακτες νοικοκυρές που’ χανε μείνει απότιστες.

Ο ιατρός δυσκόλως αντελήφθη το νόημα.

- Κάποιος από αυτούς, εσυνέχισεν ο Αντώνιος, ήταν καλά προικισμένος μέσα στα σκέλια .Κι’ είχε πολλές κατακτήσεις. Οι συνένοχες νοικοκυρές όταν αναφερόντουσαν σ’ αυτόν, με  την ιδιότητά του αυτή τον ονόμαζαν, κι’ όχι πως πούλαγε ψάρια.

- Δηλαδή ;

- Δηλαδή λόγω σεμνοτυφίας ή με βλάχικη προφορά πτσαρά τον έλεγαν μεταξύ τους και πσαρά στούς αμύητους. Αυτοί το πσαρά, ψαρά το άκουγαν όλοι, κι’ όσους πουλάγανε ψάρια, ψαράδες τους λέγανε. Ετσι  μανάβηδες λεγότουσαν μόνο όσοι πουλάγανε  τα ζαρζαβατικά.

- Φαίνεται ήταν πολλές οι άτακτες, είπεν ο ιατρός χαμογελών.

Βέβαια μένανε μόνες τους μέσα στο σπίτι τους όλη τη μέρα, τι να κάνουνε το διασκεδάζανε. Ενώ σήμερα όλες δουλεύουνε. Αρα το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία έκανε καλό στους συζύγους, έπληξεν όμως την συμπαθή τάξην των πλανοδίων πωλητών.

 - Οχι, τα κομπιούτερ φταίνε που χαλάσανε τούς μανάβηδες και τους ψαράδες. Τι να κάνουν κι’ αυτές βγήκαν στη δουλειά !

Ο ιατρός διεπίστωσεν δια μίαν εισέτι φοράν ότι, ανεξαρτήτως του φαιδρού της συζητήσεως, η εξαγωγή συμπερασμάτων εκ της σχέσεως αίτιον- παράπλευρον αποτέλεσμα, εις της ιδίας τούλάχιστον βαρύτητος συμπεράσματα κατέληγεν μετά των συνήθων μεθόδων. Ισως και έτι πρακτικότερα. Η μείωσις της σεξουαλικότητος κατά τα τελευταία έτη, αναμφισβήτητος ήτο παρά την έντονην προβολήν της μέσω των διαφημήσεων, περιοδικών, κινηματογραφικών ταινιών  - λόγω χαλαρώσεως της λογοκρισίας – ακόμη και της πορνογραφίας. Η μείωσις της σεξουαλικότητος ήτο σαφώς μεγαλυτέρας σημασίας από την συζυγικήν πίστιν, ως κοινωνικά γεγονότα κρινόμενα.
  Ευφρανθείς εκ της συζητήσεως ο ιατρός, προς την οικίαν του μετέβη.

Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α !!!!!

Το έτος 2016 αριθμολογικά έχει ένδιαφέρον διότι...

Το έτος 2016 αριθμολογικά έχει ένδιαφέρον διότι...

Α. Διαιρείται με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς των μη μηδενικών ψηφίων του δηλαδή

2016 : 1 = 2016
2016: 2 = 1008
2016: 6 = 336
2016: (1+2) = 672
2016 : (1+6) = 288
2016: (2+6) = 252
2016: (1+2+6) = 224

Β. Αναλύεται σε άθροισμα ως εξής:

2016 = 32+64+128+256+512+1024

όπου

32= 2 στην πέμπτη δύναμη
64= 2 στην έκτη δύναμη
128= 2 στην εβδόμη
256= 2 στην ογδόη
512= 2 στην ενάτη και
1024= 2 στην δεκάτη δύναμη !!!

Γ. Σαν γινόμενο παραγόντων αποτελείται από πέντε 2άρια, δύο 3άρια κι ένα 7άρι δηλαδή

2016 = 32 x 9 x 7= 2x2x2x2x2x3x3x7


Δ. Γράφεται ακόμα σαν άθροισμa τετραγώνων ως εξής ;

2016 = 1600 + 400 + 16 = 40x40 + 20x20 + 4x4


Ε. Γράφεται επίσης σαν διαφορά τετραγώνων ως εξής :

2916 = 64516 - 62500 = 254x254 - 250x250